و اجماع علماى اعصار در جميع امصار، مگر آنكه به علم قطعى يا اقرار [1] عدلين، يا اقرار ذى اليد؛ نجاست شيء بعينه ثابت شود.

و غسالۀ استنجاء از بول يا غايط پاك است مطلقا مگر آنكه متغيّر به عين نجاست شود يا نجاستى از خارج به آن رسد، يا غايط و بول از مخرج متعارف تعدّى كرده باشد به حدّى كه عرفا ازالۀ آن را استنجاء نگويند كه در اين صورت آب استنجاء نيز نجس مىشود در غسل اوّل مثل ساير نجاسات، و در استنجاء فرقى نيست ميان آنكه دست پيش از آب به مقعد برسد يا بعد از آن على الأقوى.

سؤال رس [260]:

كافرى كه مىخواهد مسلمان شود پيش از گفتن كلمۀ اسلام او را به حمّام مىبرند و غسل مىدهند و خلعت مىپوشانند و بعد از آن او را نزد عالمى مىبرند كه او را مسلمان كند و كلمۀ شهادت تلقين او نمايد، رختى را كه پيش [2] از تكلّم به كلمه شهادت به رطوبت ملاقات كرده پاك است يا نه؟

جواب:

آنچه مذكور شد از اغلاط عوام است و آنچه را قبل از تكلّم به شهادتين با فهم معنى آن و اظهار اسلام با رطوبت ملاقات كرده باشد بىشبهه نجس است هرچند كه بعد از غسل باشد، و آن غسل نيز باطل است، زيرا كه:

صحّتش [3] منوط به اسلام است و غسل توبه از كفر و فسق بعد از اسلام؛ اظهار توبه است، و بايد اوّل كلمۀ شهادتين را به او تلقين نمايند و معنى آن را به او بفهمانند، و بعد از آن به حمّام برند و غسل توبه از كفر دهند به نيّت سنت قربة الى اللّه.

سؤال رسا [261]:

در ميان حكّام شرع متعارف است كه بعد از مرافعه

[1] ج، د: شهادت.

[2] د، ه: قبل.

[3] ج، ه: شرط صحّتش.