و رشد امضاى آن وصيّت كند- خواه در حيات موصى يا بعد از وفات او- به موجب وصيّت بايد عمل شود، و اگر وارث امضاى آن وصيّت نكند و از ثلث نيز بيرون نرود، در مقدار ثلث ممضى و تتمّه مال وارث است، و آن قدر معيّن مذكور را به اجرة المثل دو سال نماز حساب بايد كرد [1].

مثلا: هرگاه تنخواهى كه هبۀ معوّضه نموده، ده تومان بوده و عوض را سه تومان به جهت دفن، و دو سال نماز، كه: اجرة المثلش دوازده هزار است- مثلا- قرار داده، و تركۀ او منحصر در اين باشد [2]، و ترتيبى در وصيّت قرار نداده باشد، يك تومان به جهت دفن او منها، و هشت ماه نماز بر ذمّۀ او [3] مىماند و دو تومان و هشت هزار به وارث مىرسد كه از وصىّ بگيرد، و اللّه العالم.

سؤال رلو [236]:

هرگاه عذر مرجوّ الزوال باشد در اوّل وقت تيمّم مىتوان كرد؟

جواب:

مىتوان كرد- على الأظهر-، و احوط تأخير است تا وقتى كه- به حسب ظنّ غالب- هرگاه تيمم نكند نماز فوت مىشود، و چون با ظنّ غالب تيمّم كرد و بعد از نماز وقت باقى مانده باشد اعادۀ آن نماز لازم [4] نيست.

سؤال رلز [237]:

در احد مسجدين حرامين هرگاه جنب شود چه كند و حدّ مسجدين چه قدر است؟

جواب:

تيمّم كند و بيرون رود هرچند كه غسل در آنجا ممكن شود [5] و مدّت مكث از براى آن مساوى يا اقلّ از مدّت مكث از براى تيمّم باشد، و مراد

[1] در نسخۀ هبه جاى «بايد كرد» (نمايند) آمده است.

[2] در نسخۀ هبه جاى «اين باشد» (همين است) آمده است.

[3] ه: وصى.

[4] ه: واجب.

[5] ج: باشد.