است كه خاطر خود را جمع نموده يا نه؟ [* 15]

جواب:

هرگاه دليلى داند كه به آن مطمئنّ باشد، و به محض تقليد نباشد، در شناختن توحيد از براى خودش كافى است.

سؤال ز [7]:

مردى زوجۀ خود را بيند، و لفظ «أنت عليّ كظهر امّي» بر خاطرش گذرد امّا به زبان جارى نسازد چه حكم دارد؟

جواب:

ضرر ندارد.

سؤال ح [8]:

در كتب مىگويند: «إذا طلع ريشه فخلّ سبيله» چه معنى دارد؟

جواب:

معنى آن اين است كه: هرگاه ريش برآرد او را سر ده و اين عبارت خالى از لطف و ظرافت نيست، و مراد آن است كه: چون كسى در حرم مكّه پر كبوترى را بچيند يا بكند، بر او لازم است كه او را آب و دانه دهد تا پر او برآيد، و چون پر او برآيد او را سر دهد.

سؤال ط [9]:

هرگاه مردى [1] أسباب و آلات بسيارى از براى زوجۀ خود بياورد به علّت آنكه زن مهر خود را به او بخشد، و به زن اظهار نموده و راضى نشده، و جواب: نمود كه: اسبابها از شما باشد- از روى اعتراض- و شما مهر مرا بدهيد، و بعد از چندگاهى باز اسبابها را تصرّف نمود؟

جواب:

مجرّد قصد مرد اعتبار ندارد، و اگر آن اسبابها را به زن نبخشيده و باقى باشد واپس [2] مىتواند گرفت، و اگر تلف كرده باشد يا تفريط؛ عوض آن را مىتواند گرفت [3]. و على ايّ تقدير به مجرد تصرّف نمودن زن، از مهر

[1] ه: شخصى.

[2] الف، ب: پس.

[3] ه: بگيرد.