و ظاهر الخبرين أن «سعفص» بصادين من غير سين، فتأمّل، إلا ان يحمل على أنّ الصاع كالصراط يأتي بالصاد و السين.

سؤال ج [3]:

هرگاه شخصى در اوّل شب جماع نمايد، و يقين داند كه ضعيفه صبح غسل نخواهد كرد و نماز صبح او فوت مىشود، در اين صورت بر مرد حرجى هست؟

جواب:

اظهر آن است كه: ضررى ندارد، و هرگاه غسل ممكن نباشد؛ تيمّم نموده نماز صبح را بگزارد، و بعد از غسل نماز را به عنوان سنّت قضا نمايد. [* 13]

سؤال د [4]:

شخصى ماه رمضان را روزه نگرفته، و شك دارد كه در آن سال مكلّف بوده يا نه؟ كفّارۀ آن چه نوع است؟

جواب:

بر او حرجى نيست و كفّاره ندارد.

سؤال ه[5]:

هرگاه در خيال شخصى خيالات فاسده بگذرد- مثلا:

كلمهاى كه آن كلمه موجب حدّ شرعى يا قتل باشد- امّا به دل راضى نباشد [* 14] و به زبان جارى نسازد چه حكم دارد؟

جواب:

بر او حرجى نيست.

سؤال و [6]:

شخصى از شخصى پرسد كه خدا را به چه نوع شناختهاى؟

و آن شخص به طريقى يگانگى خدا را شناخته و خاطر خود را جمع نموده، و ليكن از تقرير دليل عقلى و نقلى عاجز باشد، در معرفة اللّه همين قدر كافى

أهل الجنة بينهم في الزيارة و التحية و السلام، و تلاوم أهل النار فيما بينهم، و أما الميم: فملك اللّه الذي لا يزول و دوام اللّه الذي لا يفنى، و أما النون: فنون وَ الْقَلَمِ وَ مٰا يَسْطُرُونَ، فالقلم قلم من نور، و كتاب من نور فِي لَوْحٍ مَحْفُوظٍ يَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ و كَفىٰ بِاللّٰهِ شَهِيداً*.

و أما سعفص فالصاد صاع بصاع و فص بفص يعني: الجزاء بالجزاء، و كما تدين تدان، إن اللّه لا يُرِيدُ ظُلْماً لِلْعِبٰادِ.

أما قرشت يعني قرشهم فحشرهم و نشرهم إلى يوم القيامة ف قُضِيَ بَيْنَهُمْ بِالْحَقِّ وَ هُمْ لٰا يُظْلَمُونَ.