پس مىگويم به او كه: شوهر دارى؟ مىگويد: نه، آيا مىتوانم كه او را تزويج كنم؟ حضرت فرمود: «بلى زن مصدّقه است بر نفسش» [1] يعنى: بايد او را تصديق كرد دربارۀ خودش.

و مثل اين حديث نيز از «ابان بن تغلب» از آن حضرت روايت كرده و در آخرش اين است كه: «بر تو چيزى نيست و همين است كه بر تو لازم است تصديق او در باب نفسش» [2].

و روايت كرده است شيخ طوسى به سند صحيح از حسين بن سعيد- ثقه- از حمّاد، و او از ابن عيسى- ثقه است- از حضرت صادق (عليه السلام) كه از آن حضرت پرسيد كه: مردى سه مرتبه طلاق داد زن خود را، پس آن زن باين شد- يعنى:

محتاج به محلل گشت- و آن مرد خواست كه آن را باز تزويج نمايد، پس گفت به او كه: مىخواهم تو را بگيرم پس تو شوهر ديگر بكن- يعنى از براى حصول محلل- پس آن زن گفت: كه من شوهر ديگر كردم و خود را از براى تو حلال كردم، يعنى آن شوهر ثانى دخول كرد و طلاق داد، و از عدّه بيرون آمدم و الحال از براى تو حلالم، آيا شوهر اوّل تصديق مىتواند كرد او را در اين ادعاها بدون شاهد. و مىتواند او را گرفت؟ و چه بايد بكند؟ حضرت فرمود كه: «هرگاه زن ثقه است، تصديق كرده مىشود قولش» [3] يعنى: بايد حرفش را تصديق كند و راست داند.

و مشهور اعتبار ثقه بودن را حمل بر استحباب كردهاند- نظر به عموم احاديث ديگر- و فرمودهاند كه: مراد به ثقه در اينجا آن است كه: اعتماد بر خبر

[1] كافى: 5/ 462 حديث 2، وسائل الشيعة: 21/ 31 حديث 26442.

[2] كافى: 5/ 462 حديث 1، وسائل الشيعة: 21/ 30 و 31 حديث 26442.

[3] تهذيب الاحكام: 8/ 34 حديث 24، استبصار: 3/ 275 حديث 22 و در هر دو مصدر (ابن عيسى) نيامده است، وسائل الشيعة: 22/ 133 حديث 28203.