جواب:

مستفاد از ظاهر سؤال آن است كه: مرادش از ناظر وصى، و از وكيل ناظر است و مانعى ندارد، و از كلام وكيل- كه وجه را بده- معلوم مىشود كه امضاى تصرّفات ناظر نموده، و كسانى كه وجه مذكور را بر ذمّه گرفتهاند، يا متصرف شدهاند به غير نهج شرعى، بايد رد نمايند كه حجّهاى استيجار شود، و هرگاه در حيات نباشند و از ايشان چيزى مخلّف شده باشد از مخلّفات ايشان مىتوان گرفت، و الّا تسلّطى بر ورثۀ ايشان نيست، و اللّه العالم.

سؤال رو [206]:

هرگاه مدعى به عنوان مظنّه و احتمال؛ دعوى بر كسى نمايد و از اثبات عاجز باشد، قسم مىتواند داد يا نه؟ و اگر منكر در اين صورت قسم را رد نمايد چه صورت دارد؟

جواب:

در صورت مظنّه و تهمت، تسلّط قسم دارد على الاظهر، و منكر تسلّط رد ندارد در اينجا؛ بلكه بايد قسم بخورد، يا اداء مدّعى به كند، و قسم مدّعى در اين صورت بدون علم پوچ است.

سؤال رز [207]:

در حال غيظ كسى به زوجۀ خود گفته كه: تو عوض مادر و خواهر منى؛ و دو سه نفر از أكراد در آنجا بودهاند كه اين كلام را شنيدهاند و آنها نماز نمىكنند، آيا آن زن حرام مىشود؟ و كفّاره دارد يا نه؟

جواب:

حرام نمىشود و كفّاره ندارد.

سؤال رح [208]:

طاحونۀ خرابهاى؛ از شخص غائبى است و ديگرى آمده آن را آباد نموده، و از آن طاحونه اعيانى نمانده بود، و آن طاحونه در قصبۀ كرمانشاهان است، آيا آن به صاحب اوّل مىرسد يا ثانى؟ و اگر در آن أعيانى مانده [1] و سنگ آسيا بجاى خود مانده چه حكم دارد؟

جواب:

هرگاه زمين آسياب از صاحب آسياب نباشد- نه عينا و نه منفعتا-

[1] ه: مانده باشد.