لوازم شك را به نحوى كه در نظير آنها از قسم دويم گذشت به عمل آورد. [* 35]

پنجم: سه و بيشتر از چهار به شرطى كه قبل از ركوع باشد، پس بنابر بيشتر نهد و ركعت را منهدم ساخته بنشيند و تمام كند و بعد از آن به دو ركعت ايستاده احتياط كند.

ششم: سه و چهار و بيشتر؛ به شرط آنكه قبل از ركوع باشد يا بعد از اكمال سجدتين، پس بنا را بر بيشتر نهد و قبل از ركوع بنشيند و تمام كند با دو ركعت ايستادۀ احتياط، و بعد از اكمال نيز تمام نمايد با دو ركعت نشستۀ احتياط.

هفتم: چهار و بيشتر از پنج و به نحوى كه در چهار و پنج گذشت عمل كند.

هشتم: پنج و شش پيش از ركوع و اين برمىگردد به شك ميان چهار و پنج پس مىنشيند و نماز را تمام مىكند با دو سجده سهو، و بعد از ركوع اگر در ركعت چهارم به قدر تشهد ننشسته است نمازش باطل است، و اگر نشسته است مىنشيند و نماز را تمام مىكند.

نهم: پنج و هفت يا پنج و هشت يا بيشتر، پيش از ركوع باطل است، و همچنين بعد از ركوع اگر بعد از چهارم به قدر تشهد ننشسته، و اگر نشسته است نماز را تمام كند، و اللّه يعلم.

و در همۀ اين صور بعد از عمل نماز را اعاده كند، البته دست از اين اعمال نيز برندارد احتياطا. [* 36]

و هرگاه بعد از نماز احتياط؛ شك زايل شود علم يا ظن غالب به هم رسد كه چه كرده است؛ ضرر ندارد و اعاده لازم نيست هرچند كه نقص نماز ظاهر شود و وقت اداء باقى باشد، و اگر قبل از احتياط به خاطر آيد كه نمازش تمام بوده است احتياط ساقط مىشود، و اگر به خاطرش آيد كه ناقص بوده حكم كسى به هم رساند كه بعد از ركعت دويم يا سيّم سهوا سلام داده باشد، پس تتمۀ