سؤال قكط [129]:

هرگاه شخصى مبتلا به مرض بواسير باشد، در حين شدّت وجع، يا بروز مخرج، يا عروض جروح يا قروح بايد به طلايه [1] و ضمادات استعلاج نموده و مخرج بالضرورة مدهون مىشود، و در حين اطلاء البته مخرج نجس مىگردد [2]، تطهير به آب گرم مخرج را طاهر مىكند يا خير؟

و نماز مريض صحيح است يا نه [3]؟

جواب:

مطلقا مخرج مدهون به آب پاك مىشود مانند گوشت و دنبه هرگاه نجس شود، و نماز مريض صحيح است هرگاه به نهج شرعى به عمل آيد.

سؤال قل [130]:

زيد بكر را به خانۀ خود برده كه از براى او گندم بكوبد و در آن خانه چند نفر ديگر بوده كه در اثناى كوبيدن گندم غشى بر بكر عارض شده و در آن غش [جان] تسليم نموده و فجأة فوت شده و وارث او آمده مطالبۀ خون مىنمايد، و خدا و رسول خدا مىدانند كه سبب فوت او را كسى نمىداند، ادّعاى وارث چه صورت دارد؟

جواب:

به حسب ظاهر سؤال وارث را بر زيد حقّى نيست مگر آنكه ادّعاى لوث نمايد [4] و لوث را ثابت كند، كه در اين صورت به طريق قسامۀ [5]

[1] داروئى كه بر اندام مالند (فرهنگ معين: 2/ 2230).

[2] ج: مىشود.

[3] ه: يا خير، اعلام فرمائيد؟

[4] لوث آن است كه: با جمعآورى قرائن اين احتمال براى انسان تقويت شود كه قتل يا جنايت ديگر مربوط به اين فرد، يا اين افراد مىباشد مثل آنكه فرد مسلحى را با مقتول آلوده به خون در يك جا مىيابند و يا آنكه چند نفر در يك خانهاى بودند و يك نفر هم در ميان اين خانهاى كه جز اين چند نفر رفت و آمد نداشتند و به قتل رسيده، و دشمنى هم از قبل بين اين فرد و اهل آن خانه وجود داشته در اين صورت احتمال اينكه اين فرد بوسيله ديگرى كشته شده باشد و يا ... بسيار ضعيف خواهد بود. (شرائع الاسلام: 4/ 222 و 223، شرح لمعه: 10/ 73 و 74).

[5] قسامه آن است كه بعد از ثبوت لوث؛ مدعى و يا مدعيان 50 بار قسم ياد مىكنند كه يقين داريم كه