برادرهاى او چيزى از ميراث [1] نمىرسد.

و تركۀ زوجه را از مهر و حصّۀ ميراثى كه از زوج به او رسيده و غير اينها آنچه داشته [2] چهار حصّه نمايند يكى را به مادرش دهند و تتمّه را به دخترش.

و حضانت صغيره با جدّۀ مادرى است- على الأظهر- و هرگاه با رضاى جدّۀ پدرى، يا برعكس به رضاى جدّۀ مادرى شود أحوط خواهد بود، و اللّه العالم.

سؤال قكه [125]:

ضعيفهاى پسرى و دخترى دارد، و ملكى را با پسر خود شريك است، و مادر و پسر- هر دو- ملك مزبور را وقف نمودهاند بر اولاد و بعد از آن؛ پسر فوت شده و دو پسر از او مانده لاغير و آن دو پسر هم فوت شدهاند و مادر ايشان ادّعاى وراثت از ملك وقف اولاد مىكند، آيا شرعا به او مىرسد يا نه؟

جواب:

هرگاه وقف مذكور با شرايط صحّت بوده كه از آن جمله اخراج وقف است از تصرّف مالكانه واقف، و اقباض موقوف عليه و وجود او در حين وقف نسبت به طبقۀ اولى- هرچند كه يك نفر از آن طبقه باشد- پس اگر وقف را منحصر در اولاد نمودهاند و متعرّض صورت انقراض طبقۀ اولى نشدهاند، بعد از انقراض؛ موقوف عليه به ورثۀ واقف برمىگردد و به طريق ميراث منقسم

حصه دختر (نصف) 48 مىشود: 48 2/ 96

مجموع حصّههاى ورّاث: 76 12+ 16+ 48

باقيمانده: 20 76- 96

ربع به مادر داده مىشود كه 5 باشد 5 4/ 20

بنابراين حصّۀ مادر 21 مىشود (سه برابر 7 مىباشد) 21 5+ 16

و بقيه را به دختر مىدهيم كه 15 باشد 15 5- 20

بنابراين حصّۀ دختر مىشود 63 كه (سه برابر 21) مىباشد 63 48+ 15

[1] ه: ارث.

[2] ه: داشته باشد.