مىداده و آن چه مالك مىگفته مىنوشته است . ابو يحيى ربيب ( ناپسرى ) مالك بوده و همو است كه كتاب موطَّأ مالك را براى رشيد و پسرانش بر مالك قرائت كرده است . على بن مدينى گفته است . ابو يحيى معين بن عيسى چهل هزار مسأله را كه از مالك سماع داشته بما داده و اخراج كرده است .
10 - ابو محمد عبد الله بن وهب [1] كه از مالك و ابن ابى حازم و ابن دينار و مغيره و ليث بن سعد فقه آموخته و موطَّأ صغير را تصنيف كرده و مالك در نامه كه به او مىنوشته عنوان وى را « ابو محمد مفتى » مىنوشته و در حق او گفته : « عبد الله بن وهب ، امام است » و بيست سال با مالك مصاحب بوده و پنج سال بعد از وفات مالك در گذشته است .
11 - عبد الرّحمن بن قاسم عتقى [2] كه ميان علم و زهد جمع كرده و از مالك و نظراء او فقه گرفته و بيست سال مصاحب مالك بوده و دوازده سال بعد از او در گذشته است . ولادت عتقى به سال يك صد و سى و دو ( 132 ) و مرگش در مصر به سال يك صد و نود و يك ( 191 ) واقع شده است .
12 - ابو محمد عبد الله بن عبد الحكم بن اعين كه از همه اصحاب مالك به مختلف قول او اعلم بوده و بعد از اشهب كه در مصر رياست مىداشته رياست بوى رسيده و همو است كه هزار دينار از مال خود و دو هزار دينار از سه شخص ديگر گرفته و به شافعى داده است . ابو محمّد به سال يك صد و پنجاه ( 150 ) متولد شده و به سال دويست و چهارده وفات يافته است .

[1] بتعبير ابن نديم « صالح و ثقه » بوده و كتب و سنن و موطأ مالك را از مالك روايت كرده است .
[2] « العتقى بضم العين و فتح التاء المثناة من فوقها و فى آخرها قاف هذه النسبة إلى العتقيين و العتقاء ينسب إليهم جماعة منهم الفقيه ابو عبد اللَّه عبد الرحمن بن القاسم بن و كان عبد الرحمن من اعيان اصحاب مالك و فضلائهم » ( اللباب )