< شعر > ان كنت كاذبة الَّذى حدّثتنى فعليك اثم ابى حنيفة أو زفر المائلين إلى القياس تعمّدا و الرّاغبين عن التّمسّك بالخبر < / شعر > در زير عنوان پانزدهم ( آن چه علماء در ذمّ « رأى » ابو حنيفه و تحذير از آن گفته‌اند ) كه آخرين عناوين و شايد مفصّلترين آنها است باز هم از سفيان ثورى و مالك بن انس و شافعى و احمد بن حنبل و سفيان بن عيينه و محمد بن سلمة و شريك بن عبد الله و اوزاعى و ابن عون و ابو عوانه و زفر و عبد الله بن مبارك و قيس بن ربيع و حتى خود ابو حنيفه و گروهى ديگر از علماء در مذمّت از ابو حنيفه و انتقاد از او به طرقى متعدّد و به عبارات و بلكه مفادهاى مختلف آورده است .
قسمتى از آنها به اين مفاد است . كه :
« اين امر - امر دين - مستقيم بود تا ابو حنيفه در كوفه و ربيعه در مدينه و بتّى [1] در بصره پيدا شدند » سفيان ثورى پس از اين سخن گفته است علَّت آن را در سخن عروة بن زبير يافتيم كه گفت :
« امر بنى اسرائيل پيوسته معتدل و مستقيم مىبود تا در ميان آنان ابناء سباياى امم پديد شدند و « راى » را به كار بستند پس گمراه شدند و گمراه كردند » سفيان گفت : چون نظر افكنديم ديديم ربيعه « ابن سبى » و بتى ، ابن سبى و ابو حنيفه هم ابن سبى است پس دانستيم كه اين پريشانى در كار دين از آن جهت است » قسمتى ديگر بمفاد اين است كه آراء ابو حنيفه چون شيطانى و دجّال بوده با اين كه به شهرهاى ديگر راه يافته به مدينه سرايت نكرده چون پيغمبر در حق مدينه گفته است :
« على كلّ نقب من أنقابها ملك يمنع الدّجّال من دخولها »

[1] بت بفتح باء يك نقطه و در آخرش تاء دو نقطه ، به گفته ابن اثير ، جايى است در نواحى بصره كه از آنجا است عثمان بتى . عثمان بتى انس بن مالك را ديده و از حسن بصرى روايت دارد .