محله هاى رى بود بر جا ماند و كسى از شيعه و حنفيّه نماند مگر اين كه مذهب خويش را پنهان مىداشت » همو در موضع سخن گفتن از ساوه ، كه ميان رى و همدان است ، چنين آورده است :
اهل ساوه سنّى و شافعى مذهب بوده‌اند و نزديك ساوه ديهى به نام آوه بوده كه مردم اين ده شيعهء امامى بودند و ميان اين دو گروه تعصّب بوقوع پيوست » در كتاب « الكامل » تأليف ابن اثير ، در حوادث سال پانصد و نود و پنج ( 595 ) چنين آورده است :
« در اين سال غياث الدين ، فرمانرواى غزنه و برخى از شهرهاى خراسان ، كه مذهب « كرّاميّه » مىداشت اين مذهب را ترك گفت و بمذهب شافعى گراييد و اين كار را سبب آن بود كه شخصى به نام فخر مبارك شاه ، كه در بسيارى از علوم و فنون دست داشت و به پارسى هم شعر مىگفت ، نزد غياث الدّين مىبود پس شيخ وجيه الدّين ابو الفتح ، محمد بن محمود مرورودى ، را كه فقيهى شافعى مذهب بود به نزد وى برد وجيه الدّين ، مذهب شافعى را براى غياث الدين توضيح داد و فساد مذهب كرّاميّه را مدلَّل و روشن ساخت پس غياث الدّين بمذهب شافعى در آمد و براى شافعيّه مدارسى ساخت و مسجدى هم در غزنه براى ايشان بنا نهاد و در بارهء ايشان همه گونه عنايت مىداشت . كرّاميّه را از اين پيش آمد بد آمد و در صدد برآمدند كه وجيه الدّين را آزار رسانند ليكن از عهدهء اين كار برنيامدند .
« نقل است كه : چون غياث الدين و برادرش شهاب الدين در خراسان به پادشاهى رسيدند به ايشان گفته شد : كه مردم در تمام شهرها كرّاميّه [1] را تحقير مىكنند و خوار مىشمارند پس بهتر اين كه شما مذهب ايشان را ترك گوييد از اين رو پيروى آن مذهب را رها ساخته و بمذهب شافعى گرويدند . از برخى نقل شده كه شهاب الدّين حنفى مذهب بوده است .
چنان كه از اين پيش گفتيم ، اهل بغداد بيشتر ايشان مذهب حنفى مىداشتند

[1] اين نسبت است به محمد بن كرام سيستانى متوفى به سال دويست و پنجاه و پنج ( 255 ) . در ضبط « كرام » اختلاف است : به قولى بكسر كاف ، يا فتح آن ، و با تخفيف راء ، و به قولى ديگر بفتح كاف و با تشديد راء است . محمد بن كرام در عقائد ، صاحب مذهبى است معروف . مقريزى در « خطط » او را در مسائل فقه نيز صاحب مذهبى منفرد دانسته از جمله اين كه مسافر را براى نماز خوف دو تكبير كافى است و گزاردن نماز را در جامهء آلوده و فرو رفته در نجاست جائز و صحيح دانسته و عبادات را بىقصد و بدون نيت درست شمرده و گفته است : همان نيت مسلمان بودن براى همهء عبادات كافى است از آن چه مقريزى آورده دانسته مىشود كه محمد را در فروع ، عقائد و آرائى خاص و مذهبى مخصوص بوده و از اينجا معنى انتقال غياث الدين از مذهب محمد بن كرام بمذهب شافعى معلوم مىگردد . ( مؤلف )