از عبارت ابو نعيم در ترجمهء ابو بكر مخزومى و در ترجمهء بعضى ديگر از فقيهان آن طبقه بدين مفاد كه « بيشتر حديث وى در « قضيه و احكام » بوده است » چنان مستفاد است كه از آن زمان ، تجزّى در كار فقاهت به ميان آمده بدين معنى كه برخى از فقيهان نسبت به برخى از ابواب و اجزاء فقه بيشتر كار مىكرده و احاديث آن باب را بيشتر حافظ و دانا بوده و آنها را بيشتر مورد فحص و بحث فقهى و نقل و افتاء قرار مىداده و باصطلاح در آنها زيادتر تبرّز مىداشته‌اند .
و در حقيقت از همان اوقات طرح پيدا شدن رساله ها يا باصطلاح « كتب » مستقل و منفرد براى هر باب و مبحثى از فقه ريخته شده و بعد كتابهايى بعنوان كتاب صلاة و كتاب قضاء و كتاب صيام ، مثلا ، تصنيف گرديده است .