- 3 - ابو بكر بن عبد الرحمن ابو بكر بن عبد الرّحمن بن حارث بن هشام بن مغيرهء قرشى مخزومى كه به گفتهء ابن خلَّكان و ابو اسحاق و غير اين دو ، همان كنيهء او اسم او است و نامى جدا ندارد .
ابن خلَّكان در بارهء او اين مضمون را آورده است :
« ابو بكر از سروران « تابعان » و پدرش حارث كه برادر ابو جهل بوده از جملهء صحابه است و ابو بكر را « راهب قريش » مىخوانده‌اند . در خلافت عمر متولد شده و به سال نود و چهار ( 94 ) ، كه به واسطهء مرگ گروهى از فقيهان در آن سال ، بعنوان « سنة الفقهاء ) اشتهار يافته در گذشته است .
ابو نعيم در « حلية الاولياء » او را بدين عنوان ياد كرده است :
« و منهم الفقيه الوجيه ، العابد النّبيه ، راهب قريش و عابدها ابو بكر بن عبد الرحمن . . اكثر حديثه فى الأقضية و الأحكام » .
چون ابو بكر نماز زياد مىخوانده به لقب « راهب قريش » ملقّب گشته گاهى هم بعنوان « راهب مدينة » ياد مىشده است .
از سخنان منسوب به ابو بكر است :
« انّما هذا العلم لواحد من ثلاثة : « لذي نسب يزين به نسبه ، او لذي دين يزين به دينه ، او مختلط به سلطان ينتجعه به [1] . . الخ » و از روايات مسند او است از پيغمبر ( ص ) كه گفته است :
« انّي لأستغفر الله و اتوب اليه فى اليوم اكثر من سبعين مرّة »

[1] در ترجمهء عروة پسر زبير اين كلام ابو بكر آورده شد .