حكم رجم چنان كه بسيارى از مفسران گفته‌اند ، و شيخ الطائفه در « التبيان » و ابو الفتوح در تفسير خود ، و شيخ طبرسى ، در مجمع البيان ( بنقل مجلسى در بحار ) ، و فاضل مقداد ، در كنز العرفان ، از حضرت باقر عليه السّلام ، در طىّ حكايتى آورده‌اند ، حكم رجم در توراة اصلى ثابت داشته كه در دين مقدس اسلام نيز نسخ نشده و بر جا مانده است . آن حكايت ، طبق روايت از حضرت باقر ( ع ) و گفتهء گروهى از مفسّران چنين بوده كه در سال چهارم از هجرت در خيبر زن و مردى از اشراف يهود كه هر دو « محصن » بوده زنا كرده‌اند و چون يهود خوش نداشتند حكم خدا را كه در توراة ، رجم بوده در بارهء ايشان جارى سازند به اميد اين كه شايد در اسلام حكمى آسانتر از « رجم » صادر شده باشد ( در ضمن هم خواسته‌اند پيغمبر ( ص ) را آزمايش نمايند ) كسانى نزد پيغمبر ( ص ) فرستادند تا آن مسأله را بپرسند پيغمبر ( ص ) حكم رجم را گفت و چنان كه در برخى از كتب نوشته شده ، بفرمود تا آن دو را در جلو مسجد سنگسار كردند [1]

[1] - كازرونى در المنتقى ( بنقل مجلسى ) ، در ذيل حوادث سال چهارم از هجرت ، گفته است : « و فيها ( يعنى السنة الرابعة ) رجم رسول اللَّه ( ص ) اليهوديّ و اليهوديّة فى ذى القعدة و نزل قوله تعالى : * ( وَمَنْ لَمْ يَحْكُمْ بِما أَنْزَلَ اللَّه فَأُولئِكَ هُمُ الْفاسِقُونَ بلاذرى ، بنقل مقريزى ، چنين آورده است : « و فى سنة اربع من الهجرة حرّمت الخمر . و فى ذى القعده من هذه السّنة تزوّج ابنة عمّته زينب ، بنت جحش . قيل : تزوّجها سنة ثلث و يقال : سنة خمس . و قيل : تزوّجها سنة ثلث مع زينب ، امّ المساكين . و نزلت آية الحجاب . و فى هذه السّنة امر زيد بن ثابت بتعلَّم كتاب اليهود . و فيها رجم اليهوديّ و اليهوديّة . و فى جمادى الآخرة خسف القمر و صلَّى صلاة الخسوف ، و زلزلت المدينة ، و سائق بين الخيل ، و قيل : فى سنة ستّ و جعل بينهما سبقا و محلَّلا »