مورد هم بايد بطريق « معروف » عمل كند و از حيف و ميل خوددارى نمايد و دست كم دو ثلث مال خود را براى وارثان بگذارد . از اين رو بروايت فروع كافى پيغمبر ( ص ) مردى از انصار را كه داراى چند صغير بود و جز چند تن مملوك چيزى نداشت و همهء ايشان را آزاد ساخت . با همه محبوبيت و اهميتى كه آزاد ساختن بنده در نظر قانونگذار اسلام داشته ، بر اين كار سرزنش و نكوهش كرد و گفت : « او اعلمتمونى امره ما تركتكم تدفنوه مع المسلمين ، ترك صبية صغارا يتكففون النّاس » اگر مرا از كار او آگاه ساخته بوديد نمىگذاشتم او را در گورستان مسلمين به خاك سپاريد چه او كودكانى از خود بر جاى گذاشت سائل به كف كه كفاف خود از مردم باز خواهند و دست نياز بسوى ايشان دراز كنند .
در بارهء زمان صدور حكم وصيت بثلث ( بلكه شايد اصل وصيّت نيز ) از روايتى چنان استفاده مىگردد كه اين حكم پيش از هجرت به مدينه و نزول آيهء وصيّت تصويب و امضاء گرديده است . در فروع كافى از حضرت صادق ( ع ) نقل شده كه چنين فرموده است « كان البراء بن معرور الانصارى بالمدينة و كان رسول الله صلَّى الله عليه و آله بمكَّة و انه حضره الموت ، و كان رسول الله ( ص ) بمكَّة و اصحابه ، و المسلمون يصلَّون إلى بيت المقدس ، و اوصى البراء اذا دفن ان يجعل وجهه إلى تلقاء النبيّ إلى القبلة و اوصى بثلث ماله فجرت به السّنّة » در جمله اين حديث را ، كه باصطلاح فنّ « درايه » از احاديث « حسن كالصحيح » مىباشد ، تصريح است كه براء پيش از هجرت پيغمبر به مكه ، در مدينه وفات يافته و بثلث مال خويش وصيت كرده و همان به تصويب و امضاء رسيده است .