در خصوص ترجمه كتاب قانون به فارسى به ترجمه اى كه توسط آقاى عبد الرحمن شرفكندى انجام گرفته اشاره مى كنيم. كتاب نخست آن زير نظر دانشگاه تهران به چاپ رسيده كه با تطبيق چند تن از اساتيد دانشگاه همراه بوده است كه در پاره اى از موارد با نسخه انگليسى قانون نيز مقابله شده و در پاورقى آن درج گرديده است كه مورد استفاده مى باشد ليكن همان گونه كه در ابتدا اشاره كردم بروز اشكالات متعدد و نارسايى در اداى مقصود، ما را به دقت بيشتر و طرح ترجمه اى ديگر از قانون وا داشت، زيرا متأسفانه با تطبيق اين ترجمه با متن عربى به اشتباهاتى برخورد نموديم، كه هر چند مترجم، سعى وافرى در اين راه نموده ولى به دلايلى كه ايشان در مقدمه كتاب سوم بدان اشاره مى كنند و از آن جمله عدم آشنايى با طب و اصطلاحات طبى است، اين اشتباهات بيش از حد انتظار مى باشد، آن هم در كتابى به ژرفاى «قانون در طب» كه سال‌هاى متمادى در مراكز علمى جهان محور تحقيق و تدريس بوده است و از مراجع و منابع اصلى تحقيقات طبى شمرده مى شود و محور مراجعه طبيبان و محققان بسيارى مى باشد.

لذا با توكل بر خداى متعال و عنايت اولياى حق- عليهم السّلام- و راهنمايى‌هاى استاد ارجمند جناب آقاى اسماعيل ناظم بر آن شدم تا در حد توان به ترجمه و توضيح كتاب اول (كليات) بپردازم.

اينك به ويژگى‌هاى اين ترجمه و شيوه اى كه در آن اتخاذ شده، مى پردازيم و به عواملى كه ما را بر آن داشت تا كوشش ديگرى در اين راه انجام دهيم اشاره مى نماييم.

ويژگى‌هاى اين ترجمه را مى توان در چند موضوع به اختصار بيان نمود:

1- تصحيح نسخه قانون‌

بديهى است كه ترجمه متون كهن از زبانى به زبان ديگر با ترجمه متون متأخر بسيار متفاوت مى باشد، اين تفاوت تنها ناشى از شيوه نگارش و نكات ادبى از قبيل اشتراك زمانى و بيانى بين نويسنده و مترجم خلاصه نمى شود، بلكه معضل مهم ديگرى در پيش روى مترجم قرار دارد و آن دست يابى به نسخه صحيح و معتبر مى باشد، نسخه اى كه‌