و سور وى لفظ برخى‌ [1] بود.

و چهارم آنست- كه‌ [2]: حكم بر برخى كرده باشد- بنفى- و نيستى‌ [3] چنان كه گوئى: نيست برخى‌ [4] مردم دبير. و اين را جزوى سالب‌ [5] خوانند.

و سور وى، لفظ نيست برخى‌ [6] بود، و ورا سورى‌ [7] ديگرست، و وى لفظ نه همه است، و لفظ نه هر چه، و نه هر. زيرا كه چون گوئى: نه همه مردم دبير است، يا گوئى: نه هر چه مردم است دبير است، يا [8] گوئى: نه هر مردمى دبير است‌ [9]، حكم نيستى كرده باشى، پس سالب بود؛ و حكم بر همه نكرده باشى‌ [10].

زيرا كه چون گوئى: نه همه، شايد كه برخى بود [11]. پس اين گفتار

[1] - بر برخى- ل،- بعض- ن.

[2] - بود- چهارم الخ- د- ن،- بود و چهارم كه- ل- كب.

[3] - باشند الخ- د- ل- كب- ن،- باشد بنفى هستى- ه.

[4] - بعضى- ن.

[6] - بعضى- ن.

[5] - سالب جزوى- ن.

[7] - بى: و- ك،- و او را الخ- د،- و وى را سور- ه،- و او را سورهاى- ن.

[8] - بانه- آ.

[9] - بى: «يا گوئى نه هر چه» تا «هر مردمى دبير است»- ن،- چون گوئى نه هر مردم دبير است يا گوئى نه هر مردمى الخ- ق،- در نسخه «د» مثال سوم «نه هر الخ» را بر مثال دوّم «نه هر چه الخ» مقدم آورده.

[10] - بى: باشى- ن،- و همه را حكم نكرده باشى- نسخه.

[11] - بى: كه- ه،- كه بعض باشد- ن.