نام کتاب : رساله نفس نویسنده : ابن سينا جلد : 1 صفحه : 15
و مر نفس حيوانى را بقسمت «اوّل»
[1] دو قوتست: «يكى از آن دو قوت»
[2] آنست كه از «و» [3] جنبانيدن آيد و آن را محركه «گويند».
[4] «و ديگر آنكه» [5] از «و» [6]
دريافتن آيد و آن را مدركه «گويند» [7].
امّا محرّكه «بدو قسم شود بيرون
[8]»: يكى «بجنبانيدن از آن جهت كه جنبش جسم ازو پديد آيد» [9]. و اين قسم را قوت «شوقى» [10] خوانند. و «او قوتى» [11] است كه «هر آنگه» [12] كه در خيال صورتى آيد كه آن صورت
[8] - ل د م: بر دو قسم منقسم شود- س ح: اما محركه بدو قسم منقسم
شود- ف: و اما محركه بدو قسمت- آ: اما محركه بدو قسم شود.
[9] - د م ح ل: يكى بجنبانيدن از آن جهت كه جسم را متحرك خوانند و
يكى بجنبانيدن از آن جنبش جسم ازو پديد آيد- ف آ: يكى بجنباند از آن جهت كه جنبش
جسم ازو پديذ آيد، و اين قسم را قوت شوقى- س: يكى كه بجنباند از آن جهت كه جسم را
بحركت خواند و يكى كه بجنباند از آن جهت كه جنبش جسم ازو پديد آيد اما قوت اول را
قوت شوقى خوانند در كتاب معاد: «و المحركه على قسمين: امّا محرّكه بانها باعثه و
امّا محرّكه بانها فاعله» رجوع شود بصفحه 269 كتاب نجاة.
[10] - دل: شهوى- م: باعثه- ظاهرا شوقيه صحيح است چنان كه در كتاب
معاد: «و المحركه على انها باعثه، هى القوة التّروعية و الشوقيه و هى القوة التي
اذا ارتسم فى التخيل الذي سنذكره بعد صورة مطلوبة او مهروب عنها حملت القوة التي
نذكرها على التحريك و لها شعبتان: شعبة تسمى قوة شهوانيه ...» همچنين رجوع شود
بصفحه 259 كتاب نجاة.
[11] - آ: و آن صورتيست- ظاهرا متن صحيح است زيرا در كتاب معاد: «و
الشوقيه و هى القوة التي ...»، رجوع شود بصفحه 259 كتاب نجاة.