كسى چون حسن بن على ناتوانند.

5- ابن عبّاس، به منظور نشان دادن تواضع خود، افسار شتران حسن و حسين را به دست مى‌گرفت. مردم نيز از مراتب خضوع ابن عبّاس نسبت به آن دو به خوبى آگاه بودند. ابن عبّاس عنان شتران آن دو را مى‌گرفت و همچون كسى كه براى اين كار پول مى‌گرفت، شتران آنان را به جلو مى‌برد، ابن عبّاس در حقّ امام حسين نيز چنين مى‌كرد. روزى مدرك بن زياد وى را در اين حالت ديد. بسيار شگفت زده شد، زيرا مى‌ديد كه استاد مفسران تا اين حد به حسين بن على احترام مى‌گذارد. پس به ابن عبّاس رو كرد و با تعجّب گفت: تو از اينان پيرترى آنگاه عنان مَركَبِشان را مى‌گيرى؟! ابن عبّاس بر وى نهيب زد و گفت: اى فرو مايه! مگر نمى‌دانى كه اينان كيستند؟ اين دو، فرزندان رسول خدايند. آيا اينان همان كسانى نيستند كه خداوند به واسطه آنها به من نعمت گرفتن عنان مركبشان را ارزانى داشته و در برابرشان فروتنى كنم؟!

6- پيش از اين نيز گفته شد كه چون آن‌حضرت به عزم گزاردن حج با پاى پياده راهى مكّه مى شد، وقتى مردم وى را مى‌ديدند از مركبهاى خود فرود مى‌آمدند و در كنار آن‌حضرت راه مى‌رفتند و تا وقتى وى راه خود را از آنان جدا نمى‌كرد، بر مركوبهاى خود سوار نمى‌شدند.

بخشنده و بزرگوار:

1- مردى نيازمند نزد آن‌حضرت آمد، امّا از حاضران خجالت مى‌كشيد كه نياز خود را با امام عليه السلام بازگو كند. امام به او فرمود: نيازت را بر كاغذى‌