نشد كه در سخن گفتن به آنان گستاخى كند يا سخنى گزاف بگويد.

درباره شمايل آن‌حضرت نيز گفته‌اند: هيچ كس از حسن بن على عليه السلام از نظر خلقت و اخلاق و سيرت و سرورى به رسول خدا صلى الله عليه و آله شبيه‌تر نبود.

همچنين در خصوص ويژگيهاى ظاهرى وى گفته‌اند: سيمايش سپيد بود و اندكى به سرخى مى‌زد چشمانى سياه و فراخ داشت. گونه‌هايش لاغر بود. ريشش انبوه و موهايى مجعّد داشت گردنش گويى تُنگى نقره‌اى بود.

هيكلى زيبا داشت و چهارشانه و درشت استخوان بود. چندان اهل مجادله و ستيز نبود. قامتى ميانه داشت نه بلند بود و نه كوتاه و چهره‌اى مليح داشت و از خوش سيماترين مردمان بود.

2- امام حسن نزد تمام مردم محبوب بود. دور و نزديك به وى احترام مى‌گذاشتند. يكى از مظاهر عمومى محبوبيّت وى آن بود كه بر در سرايش در مدينه فرشى برايش مى‌گستردند و آن‌حضرت در همانجا مى‌نشست و نيازهاى مردم را برآورده مى‌ساخت و مشكلاتشان را حل مى‌كرد. هر كس كه از آنجا مى‌گذشت اندكى درنگ مى‌كرد تا سخن آن‌حضرت را بشنود و چهره‌اش را ببيند و ياد سيماى رسول گرامى اسلام در ذهنش جان گيرد. مردم بسيارى گرداگرد امام عليه السلام را فرا مى‌گرفتند و راه عبور سواركاران گرفته مى‌شد و چون امام از اين امر آگاه مى‌شد برمى‌خاست تا مبادا راه ديگران را بند آورد.

3- محمّد بن اسحاق درباره وى گويد: هيچ كس پس از رسول خدا صلى الله عليه و آله مانند حسن بن على به قله شرافت نرسيد.

4- زبير نيز در باره آن‌حضرت مى‌گويد: به خدا زنان از پديد آوردن‌