اين دو نفر، عرش خود را مى‌آرايد چنان كه زن با گوشواره (گوشهايش را زينت مى‌دهد)» [1]. از امام رضا از قول پدرانش، نقل شده است كه رسول خدا فرمود: «فرزند، گل است و گلهاى من حسن و حسين هستند» [2].

از رسول خدا نقل شده است كه فرمود:

«هر كه حسن و حسين را دوست بدارد مرا دوست داشته و هر كه با آنان دشمنى ورزد با من دشمنى كرده است» [3].

عمران بن حصين نيز از رسول خدا صلى الله عليه و آله روايت كرده است كه به وى فرمود: اى عمران بن حصين! هر چيز جايگاهى در دل دارد، امّا هيچ چيز در دل من از جايگاهى كه اينان دارند، برخوردار نيست.

عرض كردم: تا اين اندازه (آنان را دوست دارى) اى رسول خدا!

فرمود: «اى عمران! آنچه برتو پنهان مانده است از اين بالاتر است ..

خدا مرا به محبّت ورزيدن به اين دو فرمان داده است» [4].

ابوذر غفارى روايت كرده است كه ديدم رسول خدا حسن بن على را مى‌بوسد ومى‌فرمايد: «هر كه حسن وحسين وذريه آنان را از روى اخلاص دوست‌بدارد آتش، چهره‌اش را نسوزاند اگرچه گناهانش به‌شماره ريگهاى انباشته شده باشد مگر گناهى كه او را از ايمان به در كرده باشد» [5].

سلمان نيز روايت كرده است كه از رسول خدا شنيدم كه درباره حسن‌