از آن خبرى نداشته باشد. اولى بايد بر اساس علمش عمل كند وآثار زوجيت را بر آن مترتب نمايد، در حالى كه اين كار براى طرف دوم واجب نيست، واولى هم نمى‌تواند دومى را بر آن كار وادار سازد.

اين در مقام ثبوت است، اما در مرحله اثبات براى مردم، حكم حاكم شرع مسأله را فيصله مى‌دهد.

6- جايز است بدون كاوش، زنى را كه ادعاى بى همسرى مى‌كند به ازدواج در آورد اگر چه بداند قبلًا شوهر داشته است و او ادعا كند كه شوهرش مرده يا از او طلاق گرفته است، مگر آن كه در ادعاى خود مورد سوء ظن باشد پس احوط آن است كه در وضع او تحقيق شود.

7- اگر فردى غايب شد وخبرى از او نرسيد وزنش ادعا كرد كه خبر مرگ او را دريافت كرده جايز است كسى با او ازدواج كند، اگرچه به سخن او يقين نيابيم، مادامى كه دروغش بر ما هويدا نباشد، ولى احوط آن است كه از ازدواج با او خوددارى شود مگر پس از تحقيق اگر مورد سوء ظن باشد.