آنها)، از بخششى كه آزارى به دنبال داشته باشد بهتر است و خداوند، بى‌نياز و بردبار است.»

اگر شخصى بى‌نياز و ثروتمند، از مال خود به فقيران ندهد ولى با آنان نشست و برخاست كند و خود را يكى از آنها بداند و ا نان را برادر خود بشمارد و سلطه‌جويى نداشته باشد بلكه اگر اشتباه و خطايى از آنان سر بزند، مورد عفو و گذشت قرار دهد، در نزد خداوند به مراتب بهتر از اين است كه به انگيزه قدرت‌طلبى و تكبّر و ذليل ساختن و مخدوش كردن كرامت انسانى آنان، به آنان صدقه بدهد و در ميان مردم حالت طبقاتى ايجاد كند.

قرآن كريم با تبيين اين انديشه، به مؤمنان هشدار مى‌دهد كه صدقات‌شان ممكن است به طور كلّى نابود شود و بسوزد اگر آنان دراين صدد باشند كه از صدقه به عنوان يك وسيله براى سلطه بر فقرا و محرومان استفاده كنند و دراين صورت صدقات نه باعث رشد و شكوفايى مال و ثروت مى‌شود و نه موجب جلب رحمت الهى در آخرت.

خداونديك‌مثل بسيار روشن ارائه مى‌دهد كه چگونه انسان، عمل خير خودراباطل مى‌گرداند؟ خداوند مى‌فرمايد: چنين شخصى مانند زمين سخت و كوهستانى و سنگزارى است كه دهقان تنها چند مشت خاك روى آن بريزد تا در آن كِشت كند و بكارد ولى سيل باران بيايد آن چند مشت خاك را ببرد وزمين دوباره به حالت اوّل خود برگردد و غير قابل زراعت شود. شخصى كه انفاق مى‌كندامّااز آن به منظور شهرت و مقام و قدرت استفاده مى‌كند مانند همين زمين خشك و سختى است كه‌