او به محض رسيدن به حدّ ترخّص شهر خود، نماز را شكسته مى‌خواند تا اينكه به حدّ ترخّص شهر مقصد برسد كه از آنجا بايد تمام‌بخواند زيرا قصد دارد ده روز در مقصد اقامت كند. اگرچه احوط اين است كه نماز را تا رسيدن به منزل به تأخير اندازد.

سپس در هنگامى كه بازگشت را آغاز مى‌كند، بايد همچنان تمام بخواند تا موقعى كه‌به حدّترخّص شهر محل اقامت ده روزه خود برسد امّا در راه كه هشت فرسخ يا بيشتر است بايد شكسته بخواند تا اينكه به حدّترخّص وطن خود برسد.

3- اگر شهر در جاى بلندى قرار داشته باشد كه نشانه‌هاى آن از مسافت بسيار دورهم ديده شود يا در زمين خيلى پستى قرار داشته‌باشد كه به صرف خارج شدن آثار آن ديده نشود يا اينكه ساختمانهاى چندين طبقه بلندى داشته باشد كه از مسافت‌هاى دور ديده شودو يا اينكه آغاز سفر از جايى باشد كه نه خانه‌اى در آنجا وجود دارد و نه اذان، در همه اين حالات و موارد مشابه، معيار در تشخيص‌حدّترخص، وضعيت شهرهاى عادى در اراضى هموار و طبيعى است.

4- در مناطقى كه اهالى آن در چادرها زندگى مى‌كنند، همين كه چادرها را نبيند، در تحقّق حدّترخّص كفايت مى‌كند.

5- معيار در ديده نشدن ديوارها و شنيده نشدن اذان، حالات عادى و معمولى از هر جهت است، پس اگر هوا غبارآلود يا مه‌آلودباشد به گونه‌اى كه از فاصله چند متر، ديوارها ديده نشود يا اينكه چشم بيننده خيلى ضعيف يا خيلى قوى باشد يا اينكه گوش شنونده‌خيلى ضعيف يا خيلى حسّاس باشد يا صداى اذان خيلى بلند يا خيلى ضعيف باشد، در همه اين حالات، ملاك اصلى آن حالت عادى وطبيعى و متعارف است.

6- اگر مسافر در بين سفر، از وطن خود عبور مى‌كند، تا به حدّترخّص وطن خود رسيد بايد نمازش را تمام بخواند و بر تمام‌خواندن باقى بماند تا موقعيكه براى ادامه سفر از وطن خود خارج مى‌شود. و در هنگام خروج، وقتى كه به حدّترخّص وطن خودرسيد دوباره قصر بخواند بشرطى كه سفر جديد او هشت فرسخ يا بيشتر باشد.

7- اگر در هنگام رفتن شك كند كه به حدّترخّص رسيده يا نه، بايد همچنان تمام بخواند واگر در هنگام بازگشت يا رسيدن به‌شهرى كه ده روز در آنجا اقامت مى‌كند، شك كند كه به حدّ ترخّص رسيده يا نه بايد همچنان شكسته بخواند.

احكام اقامت شرعى‌

كسى كه مى‌داند ده روز يا بيشتر در جايى غير از وطنش مى‌ماند يا تصميم گرفته باشد كه ده روز يا بيشتر در جايى غير از وطنش (چه آنجا شهر باشد يا روستا يا چادر يا بيابان) اقامت‌