/ 337 اين بدان معنى است كه عقل انسان حقيقت را مىشناسد. ولى آن را
فراموش مىكند، و همچنين قلب او از آن آگاه است ولى نسبت به آن غافل مىماند، پس
آدمى به مذكّر و يادآورى نياز دارد كه آن را به ياد او آورد و توجهش را به آن جلب
كند.
كلمه «البصيرة» تعبير از حقيقت آن بيّنهاى است كه به توسط آن هر چيز
بدان گونه كه هست ديده مىشود. مجمع البيان، ج 4، ص 345.