اين درجه از صفا و خلوص رسيد به فضل خداوند بر همه توطئه‌هاى نابكارانه خصم پيروز مى‌گردد.

[31] يكى از كارهاى ناشايست كفار براى ضربه زدن به اسلام- هر چند ناموفق بود- اين بود كه همواره شايعه‌ها مى‌پراكندند كه قرآن به آن درجه از بلاغت و علم نيست كه مدعى است. ما خود به آن گوش فرا داده‌ايم و اگر بخواهيم ما نيز از آن گونه سخنان خواهيم گفت. ولى ما مردمى مترقى و پيشرفته هستيم و اينها كه در قرآن آمده افكار كهنه و ارتجاعى است كه/ 47 كسانى كه دلباخته خرافات هستند به آنها معتقدند.

وَ إِذا تُتْلى‌ عَلَيْهِمْ آياتُنا قالُوا قَدْ سَمِعْنا لَوْ نَشاءُ لَقُلْنا مِثْلَ هذا إِنْ هذا إِلَّا أَساطِيرُ الْأَوَّلِينَ‌ چون آيات ما بر آنها خوانده شد، گفتند شنيديم و اگر بخواهيم همانند آن مى‌گوييم. اين چيزى جز افسانه‌هاى پيشينيان نيست.» [32] با اين سخن كه بر زبان آوردند آهنگ هماوردى با كلام خدا نمودند حتى كار را به جايى رسانيدند كه آماده مباهله شدند و گفتند: پروردگارا اگر كلام رسول اللَّه حق است بر ما عذاب نازل كن و بر سر ما بارانى از سنگ ببار.

وَ إِذْ قالُوا اللَّهُمَّ إِنْ كانَ هذا هُوَ الْحَقَّ مِنْ عِنْدِكَ فَأَمْطِرْ عَلَيْنا حِجارَةً مِنَ السَّماءِ أَوِ ائْتِنا بِعَذابٍ أَلِيمٍ‌ و آن هنگام را كه گفتند: بار خدايا اگر اين كه از جانب تو آمده حق است، بر ما از آسمان بارانى از سنگ ببار يا عذاب دردآورى بر ما بفرست.»

وعده عذاب و زمان آن

[33] ولى آيا خداوند به محض چنين درخواستى بر آنان عذاب مى‌فرستد؟ يا آنكه فرستادن عذاب بر وفق حكمت بالغه اوست؟ خداى تعالى بر هيچ قومى عذاب نمى‌فرستد تا آن گاه كه ديگر براى هدايت يافتن فرصتى برايشان باقى نمانده باشد و در اعماق دلشان هيچ جرقه‌اى از ايمان نتابد. دليل اين امر اين است كه تا زمانى كه شخصى پس از ارتكاب خطا اظهار پشيمانى مى‌كند و از خدا