مسئوليت پيامبر

[105] قرآن همواره تأكيد دارد كه مردم ايمان بياورند و در ايمان خود ثبات قدم ورزند و مهمترين كارها اين است كه بذر ايمان در نفوس مردمى كه در دين خدا شك مى‌كنند بيفشاند.

/ 467 وَ أَنْ أَقِمْ وَجْهَكَ لِلدِّينِ حَنِيفاً وَ لا تَكُونَنَّ مِنَ الْمُشْرِكِينَ‌ و به دين حنيف روى آور و از مشركان مباش.» يعنى از دنياى جاهليت جدا شو چه از نظر فكرى و چه از نظر عملى.

[106] آيه سوم پايان آيه دوم را تأكيد مى‌كند و آن طرد شرك است و سخن خدا در تعليل آن است

وَ لا تَدْعُ مِنْ دُونِ اللَّهِ ما لا يَنْفَعُكَ وَ لا يَضُرُّكَ‌ به جاى اللَّه، خدايانى را كه نه به تو سود مى‌رسانند و نه زيان مخوان.» يعنى از خدايان ناشنوا يا بتان بشرى كه خود ناتوانند و برخى به جاى اللَّه آنان را مى‌پرستند چيزى مطلب كه آنان مالك چيزى نيستند. نه سودى توانند رسانيد و نه زيانى، مگر به اذن و اراده اللَّه.

فَإِنْ فَعَلْتَ فَإِنَّكَ إِذاً مِنَ الظَّالِمِينَ‌ اگر چنين كنى از ستمكاران خواهى بود.» تسليم در برابر بتان و شريكان ظلم به نفس است. بشر اگر چنين كند، هويت خود را از دست مى‌دهد، هويتى كه گرانبهاترين گوهرهايى است كه مالك آن است، و نيز ظلم به مردم است كه آنان را به گمراهى فكرى ترغيب مى‌كند.

[107] سود رساننده و زيان رساننده كسى جز خدا نخواهد بود اگر كسى را به رنجى گرفتار سازد جز خود او كسى را ياراى دفع آن رنج از او نيست.

وَ إِنْ يَمْسَسْكَ اللَّهُ بِضُرٍّ فَلا كاشِفَ لَهُ إِلَّا هُوَ وَ إِنْ يُرِدْكَ بِخَيْرٍ فَلا رَادَّ لِفَضْلِهِ يُصِيبُ بِهِ مَنْ يَشاءُ مِنْ عِبادِهِ وَ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ‌ و اگر خدا به تو زيانى برساند، جز او كسى دفع آن نتواند كرد و اگر براى تو خيرى بخواهد هيچ‌