در مسافتهاى معمولى نمى‌گنجد از مسافتهاى نورى استفاده مى‌كنند مى‌گوييم فلان ميليون سال نورى ميان ما و فلان كهكشان فاصله است. يعنى نورى كه از آنجا صادر مى‌شود فلان ميليون سال نورى طول مى‌كشد تا به ما برسد در حالى كه نور در هر ثانيه صد و هشتاد هزار مايل طى مى‌كند و چون بخواهيم ستارگان را شماره كنيم به ميليونها و ميلياردها مى‌رسد و مى‌دانيم كه بعضى از ستارگان ميليونها بار از زمين بزرگتر هستند. به گونه‌اى كه زمين ما در برابر آنها چون دانه‌اى شن است در صحراى گسترده‌اى. چه كسى است كه اين جهان پهناور را آفريده و به تدبير امور آن پرداخته؟ آيا من يا تو؟ يا اين بت، يا آن مرد توانگر يا آن كاهن؟ يا پروردگار آسمانها و زمين.

ولى اگر كسى نخواهد ايمان بياورد يا به تعبير ديگر مصمم شود كه به خدا ايمان نياورد هر چند آيات قدرت خداوندى روشن و آشكار باشد او را چه سود باشد؟ و بيم و اميد او را چه فايدت دهد؟

قُلِ انْظُرُوا ما ذا فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ ما تُغْنِي الْآياتُ وَ النُّذُرُ عَنْ قَوْمٍ لا يُؤْمِنُونَ‌ بگو بنگريد كه چه چيزهايى در آسمانها و زمين است. و اين آيات و هشدارها قومى را كه ايمان نمى‌آورند سود نمى‌كند.»

عذاب خدا، كى؟ و چگونه؟

[102] چرا بشر تصميم مى‌گيرد كه ايمان نياورد؟ آيا به سبب فرمانبردارى از شهوات عاجل خود نيست؟ بدين پندار كه كفر براى او تمتعات و منافع مادى بيشترى در بر خواهد داشت. ولى حقيقت غير از اين است. كفر موجب سلب نعمتهاى خدا مى‌شود و او را به ورطه نابودى مى‌كشد.

/ 463 فَهَلْ يَنْتَظِرُونَ إِلَّا مِثْلَ أَيَّامِ الَّذِينَ خَلَوْا مِنْ قَبْلِهِمْ قُلْ فَانْتَظِرُوا إِنِّي مَعَكُمْ مِنَ الْمُنْتَظِرِينَ‌ آيا جز اين است كه انتظار روزى را مى‌كشند، همانند روزهايى كه پيشينيانشان منتظرش بودند؟ بگو انتظار بكشيد كه من نيز با شما منتظرم.»