همه منتظرند. رسول منتظر فرج است در حالى كه كفار منتظر عذاب خدا
هستند. و آن عذاب دير يا زود به او خواهد رسيد.
[103] عذاب خدا كور نيست كه همگان را يكسره در بر گيرد. عذاب پيوسته
از رسول اللَّه و مؤمنان دور است، زيرا آن كه عذاب را مىفرستد خداوند حكيم و عليم
است.
ثُمَّ نُنَجِّي رُسُلَنا وَ الَّذِينَ آمَنُوا كَذلِكَ حَقًّا
عَلَيْنا نُنْجِ الْمُؤْمِنِينَ آن گاه پيامبرانمان و كسانى را كه
ايمان آوردهاند مىرهانيم. زيرا بر ما فريضه است كه مؤمنان را برهانيم.» رهايى
پيامبر و مؤمنان از عذاب دليل بر اين است كه عذاب به سبب عوامل طبيعى چون گرمى
تابستان و سرماى زمستان نيست كه همه را شامل شود. بلكه عذاب به ارادهاى غيبى بر
گروهى كه بايد وارد شود، وارد مىشود. آرى، اگر مردم ايمان آورند ايمانشان سبب
مىشود كه عذاب از آنان دور باشد. در پايان آيه به اين موضوع اشاره شده است.