مى‌كند. بر خدا دروغ مى‌بندد و بدون إذن و اجازت او در امور مداخلت مى‌ورزد.

اينان در حالى كه نعمت خدا را كفران كرده‌اند چه سان در انتظار روز قيامت‌اند؟

آيا اين عمل خلاف عقل و فطرت نيست كه خدا بر مردم انعام و افضال كند ولى اينان سپاسش نگويند و بر او دروغ ببندند و روزى و نعمت خدا را بر خود حرام سازند؟

اعمال بشر همه براى خداوند معلوم و مشهود است. بشر در هر حالتى كه باشد و هر عقيده‌اى كه داشته باشد و هر عملى كه انجام دهد، خدا بر او شاهد است. بنا بر اين هر كارى كه كند هر چند به قدر يك ذره يا كوچكتر و يا بزرگتر باشد از نظر خدا مخفى نمى‌ماند و همه در كتاب مبين مسطور است. بر انسان است كه در هر كار كه مى‌كند از حدود خدا خارج نشود و از طريق هدايت او قدم بيرون ننهد/ 409 و بر حسب اهواء خود عمل نكند.

شرح آيات

وحى، راه هدايت‌

[59] وحى آمده است تا زندگى ما را از بيهودگى و خلأ برهاند، زيرا زندگى نعمتى است كه از خدا به ما ارزانى شده پس شايسته نيست از طريق خدا منحرف شويم و از نقشه‌اى كه براى ما كشيده است و شيوه كار و زندگى ما را معين كرده است قدم فراتر نهيم.

قُلْ أَ رَأَيْتُمْ ما أَنْزَلَ اللَّهُ لَكُمْ مِنْ رِزْقٍ فَجَعَلْتُمْ مِنْهُ حَراماً وَ حَلالًا بگو آيا به رزقى كه خدا برايتان نازل كرده است نگريسته‌ايد؟ بعضى را حرام شمرديد و بعضى را حلال.» آيا براى ما سزاوار است كه در رزق خدا تصرف كنيم و بگوييم اين حرام است و اين حلال؟ هرگز، بلكه بر ماست كه مطابق آنچه خدا مقرر كرده از آن نعمتها سود بريم.

قُلْ آللَّهُ أَذِنَ لَكُمْ أَمْ عَلَى اللَّهِ تَفْتَرُونَ‌ بگو: خدا به شما اجازه‌