داده است يا به او دروغ مى‌بنديد.» اين قضيّه فطرى است. تصرف در نعمتهاى خدا نبايد بدون اجازه او باشد.

آيا خداوند به طور مطلق و بدون وجود علم و عقل كافى اجازه تصرف در ملكوت خود را داده است؟ ما بايد در پى آگاهى از وحى الهى باشيم تا آن را و تنها آن را دستور العمل خود قرار دهيم.

[60] كسانى كه بر خدا دروغ مى‌بندند چه تصور مى‌كنند؟ خدا با آنان در اين مورد، چه معامله‌اى خواهد كرد. اينان نعمتهاى خدا را كفران كردند و آنها را بر خود و بر مردم بدون اذن خدا حرام كردند. آيا خدا اينان را مى‌آمرزد يا عذاب مى‌كند؟

همين كه شخص در انديشه باشد كه در برابر محكمه عدل الهى بايد پاسخگوى اعمال خود باشد گرد تشريع از روى هوى و هوس نمى‌گردد.

وَ ما ظَنُّ الَّذِينَ يَفْتَرُونَ عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ يَوْمَ الْقِيامَةِ آنان كه به خدا دروغ مى‌بندند درباره روز قيامت چه گمان كرده‌اند.»/ 410 خداوند با ارزانى داشتن نعمتهاى گوناگون بر انسان منت مى‌گذارد براى او مسخر كرده است هر چه در آسمانها و زمين است او را قدرت اراده و نور عقل و سلامت جسم عطا كرده است، ولى مردم بر خود سخت مى‌گيرند و بدون سبب امكانات خويش محدود مى‌سازند مى‌گويند كه اين زمين از آن تو است و اين زمين از آن من است و براى بازرگانى و صنعت قوانينى وضع مى‌كنند بدين طريق بر دست و پاى و بر عقل خود غل و زنجير مى‌نهند. اينها همه به منزله كفران نعمت پروردگارند.

إِنَّ اللَّهَ لَذُو فَضْلٍ عَلَى النَّاسِ وَ لكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لا يَشْكُرُونَ‌ خدا فضل خود را به مردمان ارزانى مى‌دارد ولى بيشترينشان شكر نمى‌گويند.» آيا اين شكرگزارى براى اين است كه مردم فضل و نعمت خدا را بر خود حرام كنند.

در چنين مواردى بايد هر كس بشتابد تا بنگرد كه وحى الهى چيست؟ پس‌