فثبطهم و از جنگشان بازداشت.» يعنى اراده آنان بستد و آنان را زمينگير گردانيد.

وَ قِيلَ اقْعُدُوا مَعَ الْقاعِدِينَ‌ و به ايشان گفته شد كه همراه كسانى كه بايد در خانه بنشينند، در خانه بنشينيد.» يعنى همراه كسانى كه قادر به حركت و عمل نيستند كه در واقع چه فرق است ميان آن كه از هر عملى عاجز است و كسى كه خود دست به عملى نمى‌زند؟

امروز با كمال تأسّف مى‌بينيم كه جهان اسلامى از استقلال سخن مى‌گويد ولى براى تحقّق بخشيدن به آن وسائل لازم را فراهم نمى‌آورد. از جنگ با «اسرائيل» سخن مى‌گويد بدون آن كه به طور جدّى خود را مهيّاى آن گرداند.

/ 189

ستون پنجم‌

[47] منافقان به ميدان جنگ نمى‌روند، اما اگر روزى با مجاهدان اسلام از شهر بيرون آمدند نه براى ضديت با دشمن است بلكه براى ضديت با مسلمانان است و اين به چند طريق است

اولا: آنها همواره از ستاد فرماندهى خواستار اسلحه و وسايل رفاه هستند و چنان درخواستهاى خود پاى مى‌فشارند كه فرماندهى را به رنج مى‌اندازند، رنجى كه از رنج پيكار بسى افزونتر باشد.

لَوْ خَرَجُوا فِيكُمْ ما زادُوكُمْ إِلَّا خَبالًا اگر با شما به جنگ بيرون آمده بودند چيزى جز اضطراب به شما نمى‌افزودند.» يعنى به جاى آن كه يار شاطر شما شوند بار خاطر شما مى‌شدند.

ثانيا: همواره به سوى فتنه‌انگيزى مى‌شتابند و در ميان مسلمانان تفرقه افكنى مى‌كنند و در ميان صفوف لشكر مى‌گردند و سربازان و جنگاوران و سرداران را بر ضد هم تحريك مى‌كنند و چون از يكى سخن ناهنجارى شنيدند آن را به ديگران مى‌برند تا خشم و غضب او را برانگيزند به عبارت ديگر نقش ستون پنجم دشمن را بازى مى‌كنند. از اين رو مى‌فرمايد