معناى واژه‌ها

105 [حقيق‌]: شايسته.

108 [نزع‌]: نزع حركت دادن چيزى از جايى است.

/ 396

ستم به آيات خدا و عاقبت فساد كنندگان‌

رهنمودهايى از آيات

پس از سخن از جوامعى كه به سبب فسادشان هلاك شده‌اند و از ميان رفته‌اند، اكنون سخن از جامعه‌اى است كه از حيث تمدن والاتر، ولى در جاهليت غرقه‌تر بودند. اين جامعه، جامعه فرعون و قوم اوست. در قرآن مجيد از فرعون و جامعه او سخن بسيار رفته است. جز اين سوره در ديگر سوره‌ها هم اشاراتى به اين جامعه هست. شايد از اين روى به جوامعى كه بعدها به وجود آمد شبيه‌تر بوده است.

موسى (ع) را خداى تعالى با آيات و معجزاتى به سوى فرعون و قوم او فرو فرستاد گرد فرعون را جماعتى از مردم توانگر و خودپسند گرفته بود. اينان آيات خدا را نپذيرفتند، پس بنگر كه عاقبت آنان به كجا كشيد. اين عاقبت همان عاقبت قوم نوح و هود و صالح و لوط و شعيب بود كه اگر چه به صورت ديگرگون بود، در