الهى را شرط انتفاع از آنهاست.

وَ الْبَلَدُ الطَّيِّبُ يَخْرُجُ نَباتُهُ بِإِذْنِ رَبِّهِ وَ الَّذِي خَبُثَ لا يَخْرُجُ إِلَّا نَكِداً- سرزمين خوب گياه آن به فرمان پروردگارش مى‌رويد و زمين بد جز اندك گياهى از آن پديد نمى‌آيد.» يعنى زمين بد فقير و بخيل است.

كَذلِكَ نُصَرِّفُ الْآياتِ لِقَوْمٍ يَشْكُرُونَ‌- براى مردمى كه سپاس مى‌گويند، آيات خدا را اينچنين گونه گون بيان مى‌كنيم.» آنان كه نعمت خدا را شكر نمى‌گويند و چنان كه بايد قدرتش نمى‌شناسند، از آيات منتفع نمى‌شوند، هم چنان كه زمين بد از بارانها منتفع نمى‌گردد. در داستانهاى آينده براى اين حقيقت عبرتى است كافى.

چرا نوح؟

[59] زيرا خداى تعالى آن پروردگار انسان، كسى كه خواهان تكامل و ترقى بشر است نوح را به ميان قومش فرستاد و ديگرى را نفرستاد، زيرا نوح از ميان همان مردم برخاسته بود و بنا بر اين تأثير او در تطور ايشان بيشتر بود. نوح نيز مردم را به سوى خود نخواند، بلكه آنها را به خداى يكتا دعوت كرد، خدايى كه جز او خدايى نيست.

/ 346 لَقَدْ أَرْسَلْنا نُوحاً إِلى‌ قَوْمِهِ فَقالَ يا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ ما لَكُمْ مِنْ إِلهٍ غَيْرُهُ إِنِّي أَخافُ عَلَيْكُمْ عَذابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ‌- نوح را بر قومش به رسالت فرستاديم. گفت: اى قوم من خدا را بپرستيد شما را خدايى جز او نيست. من از عذاب روزى بزرگ بر شما بيمناكم.» [60] ولى توانگرانى كه توده‌هاى مردم را استثمار مى‌كردند و به قهر بر آنان مسلط شده بودند در برابر مقام نبوت مقاومت به خرج مى‌دادند.

قالَ الْمَلَأُ مِنْ قَوْمِهِ إِنَّا لَنَراكَ فِي ضَلالٍ مُبِينٍ‌- مهتران قومش گفتند تو را به آشكارا در گمراهى مى‌بينيم.»