ارتداد انحطاط است‌

[108] آن كه از ايمان بازمى‌گردد و مرتد مى‌شود، نه تنها به مقامى فروتر از شخص عادى كه هنوز ايمان نياورده است بازمى‌گردد، بلكه از آن بيشتر فرومى‌افتد، چه خدا «جل جلاله» فرصت هدايت را براى هميشه به سبب ايستار انكارى وى از او سلب مى‌كند.

/ 139 أُولئِكَ الَّذِينَ طَبَعَ اللَّهُ عَلى‌ قُلُوبِهِمْ وَ سَمْعِهِمْ وَ أَبْصارِهِمْ‌- آنان كسانى هستند كه خدا بر دلهاشان و گوشهاشان و چشمهاشان مهر نهاده است.» بلكه آنان همچون كسى مى‌شوند كه شعور ندارد و از ساده‌ترين حقايق و آشكارترين آنها غافل ...

وَ أُولئِكَ هُمُ الْغافِلُونَ‌- و آنان غافلان‌اند.» [109] از آن روى كه دنيا را بر آخرت برگزيده‌اند، در آن شك نيست كه آخرت را نيز از دست داده‌اند ...

لا جَرَمَ أَنَّهُمْ فِي الْآخِرَةِ هُمُ الْخاسِرُونَ‌- پس قطعا آنان در آخرت از زيانديدگان خواهند بود.»

راه آمرزش‌

[110] آيا چه اندازه بايد در مقابل فشار ايستادگى كنيم تا از جمله مرتدان به شمار نياييم؟ خداوند براى ما مثلى زده و گفته است

ثُمَّ إِنَّ رَبَّكَ لِلَّذِينَ هاجَرُوا مِنْ بَعْدِ ما فُتِنُوا ثُمَّ جاهَدُوا وَ صَبَرُوا إِنَّ رَبَّكَ مِنْ بَعْدِها لَغَفُورٌ رَحِيمٌ‌- و سپس پروردگارت براى كسانى كه پس از گرفتارى و آزمايش هجرت كردند، و سپس به جهاد پرداختند و شكيبايى نشان دادند، آمرزنده و مهربان است.» آرى اين يك مسئوليت بزرگ است كه بايد هر مؤمن مستعد پذيرفتن آن باشد، و عزم بر آن جزم كند كه به خواست خدا آن را انجام دهد، و از جامعه جاهلى‌