صاحب انبان

لطف و کرم امام چهارم علیه‌السلام به تهیدستان و بینوایان بر همگان شهره است. دست نوازشگری که تا پایان عمر آن حضرت، بر سر یتیمان و مساکین بود.
آن امام همام هزینه زندگی صد خانواده تهیدست مدینه را بر عهده داشت.
شب‌ها کیسه پر از نان را بر دوش مبارک می‌گرفت و به طور ناشناس به مستحقان می‌رساند و آنان هرگز آورنده غذاها را نشناختند تا آن که پس از شهادت آن حضرت به واقعیت امر پی بردند.امام سجاد علیه‌السلام شبانه و پنهانی کیسه نان و غذا را به گرسنگان می‌رسانید و می‌فرمود: «صدقه پنهانی، آتش خشم خدا را خاموش می‌کند». تهیدستان که به امام ناشناس انس گرفته بودند و صدای قدم‌های آن حضرت را می‌شناختند. در استقبال از او می‌گفتند: «جاء صاحب الجراب» «صاحب انبان (کیسه غذا) به کمک ما آمد.» [1] .