سید جلیل عالم عامل سید نصراللّه مدرس کربلائی نقل نمود: یک بنده خدائی چند گاو را نزدیک اعرابی بطور امانت سپرد. پس از برگشت مطالبه حقش را نمود ولی آن اعرابی انکار وقایع نمود. آن بنده خدا وقتی انکار اعرابی را دید خیلی ناراحت شد فکری نمود و به اعرابی گفت؛ پس بیا برویم نزد قبر آقا علی(ع)سوگند یاد کن که من گاوها را نگرفته‌ام آن وقت من با تو کاری ندارم. هر دو نزد ضریح آقا امیرالمؤمنین (ع) آمدند وقتی که بروضه مقدّس حضرت تشریف آوردند، آن اعرابی بدروغ سوگند یاد نمود. که این شخص از من گاوی طلب ندارد.
تا این جمله را گفت؛ تمام اعضاء بدن بی‌حس شده و نقش زمین گردید، مردم ریختند که او را حرکت دهند و از زمین بردارند نتوانستند تا اینکه آن مرد اعرابی اقرار به حقیقت نمود و از حضرت و آن مرد معذرت خواست تا توانست از زمین جدا گردد.
ای اسم نیکویت دوا
ای ذکر دلجویت شفا
ای مظهر لطف خدا
جانم علی(ع) جانم علی(ع)
راز و نیاز من توئی
سوز و گداز من توئی
آگه بر از من توئی
جانم علی(ع) جانم علی(ع)
از هجر تو دارم بسی
ای دوست دارم مطلبی
باز آمرا برسر شبی
جانم علی(ع) جانم علی(ع)
ای جان جانانم علی(ع)
منبع : کرامات العلویه، علی(ع) میر خلف زاده، نشر مهدی یار