یکی از روش‌های اصلاح و بازسازی جامعه، و تغییر دل‌ها، وعظ و ارشاد و تبلیغات حساب شده است،
سخنرانی تأثیر بسزائی در دل‌ها دارد، و اگر در شرائط مناسب و لحظه هائی صورت پذیرد که دل‌ها آمادگی لازم را داشته باشند، به صورت اعجاز گونه‌ای أثر می‌گذارد.
یکی از شیوه های ارزشمند و حساب شده حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام در وعظ و خطابه این بود که در لحظه‌های معنوی خاصّی به تبلیغات گفتاری روی می‌آورد.
نقل کردند:
امام علی علیه السلام پس از نماز صبح، که مردم در حالت معنوی و ذکر و یاد خدا بودند، می‌ایستاد و سخنرانی می‌کرد، و خود با یاد خدا و قیامت می‌گریست و مردم را نیز می‌گریاند.
(صَلّی اَمیرَالْمُؤْمِنینَ علیه السلام بِالنَّاسِ اَلصُّبْحَ، فَلَمَّا انْصَرَفَ وَ عَظَهُمْ فَبَکی وَ أبْکاهُمْ مِنْ خَوْفِ اللَّهِ) [1] .