محمد عبده شیخ جامع الازهر مصر می‌گوید:
من در مطالعه نهج‌البلاغه علی(ع)از فصلی به فصلی دیگر می‌رسیدم و حس می‌کردم که پرده‌های سخن عوض می‌شود و آموزشگاههای پند و حکمت تغییر می‌یابد.
گاهی خودم را در جهانی می‌یافتم که روح بلند معانی با زیور و عبارت تابناک آن را آباد ساخته است، این معانی بلند پیرامون روان‌های پاک و دلهای روشن می‌گردد تا بدانها الهام رستگاری بخشد و به مقصد عالی که دارند برساند.
و از لغزشگاهها دورشان کرده به شاهراه محکم فضیلت و کمال بکشاند و گاه می‌یافتم که عقل نورانی که هیچ شباهتی با اجسام ندارد از عالم الوهیت جدا گشته و به روح یک انسان اتصال یافته او را از لابلای پرده‌های طبیعت بیرون آورده و تا سراپرده ملکوت اعلی(ع) بالا برده است و تا شهودگاه فروغ فروزنده آفرینش رسانیده است.
کعبه توئی حرم توئی سعی توئی صفا توئی
رکن توئی حجر توئی مروه توئی منی توئی
لطف توئی عطا توئی جود توئی سخا توئی
مهر توئی وفا توئی قدر توئی قضا توئی
شاه توئی گدا منم درد منم دوا توئی
بیکس و بینوا منم مونس و یار ما توئی
منبع : کرامات العلویه، علی میر خلف زاده، نشر مهدی یار