از جمله آیات وارده در شاءن آقا علی(ع)این است:
ای پیغمبر آنچه به تو فرستاده شده است از طرف پروردگارت برسان پس اگر نرساندی رسالتش را نرساندی و خداوند ترا از آسیب مردم نگه میدارد. (سوره مائده، آیه 67)
یا ایهاالرسول بلغ ما انزل الیک من ربک و ان لم تفعل فما بلغت رسالته و الله یعصمک من الناس. بسیاری از مفسرین عامه تصریح کرده‌اند که این آیه در غدیر خم نازل گردید و مضمونش این است که ای پیغمبر گرامی ولایت علی(ع)را به خلق برسان اگر نرساندی مثل این است که هیچ کاری نکرده‌ای و رسالت حق را نرساندی.
چقدر مسأله ولایت علی(ع)مهم است که اینگونه در نرساندنش تهدید می‌فرماید.
زعرش آمد به فرش امین حق جبرئیل
نزد رسول انام خاتم پیغمبران
یاایها الرَّسول بلغ ما انزل
الیک از فرمان خالق کون و مکان
پس از آنکه رسول خدا(ص) در غدیر خم علی(ع)را رسما بعنوان ولی مسلمین معرفی فرمود: حارث بن نعمان خدمت رسول خدا (ص) آمد و عرض کرد:
گفتی ایمان بیاورید قبول کردیم، گفتی نماز بخوانید پذیرفتیم، گفتی روزه بگیرید گرفتیم، جهاد کنید کردیم، حج بروید رفتیم این کار آخری چه بود علی(ع) را بر ما مسلط گردانیدی؟! آیا از طرف خودت بود یا از طرف خداوند؟
رسول خدا (ص) فرمود پناه بر خدا که من از خودم این کار را کرده باشم بلکه دستور الهی است.
این بدبخت سر به آسمان بلند کرد و گفت خداوندا اگر این مطلب حق و درست است و از جانب توست پس سنگی از آسمان بر ما فرو فرست یا عذاب دردناکی را برای ما بیاور.
خدایا اگر این جریان از طرف توست عذابی بفرست و مرا هلاک گردان که من طاقت دیدن آن را ندارم. وای از حسد و کینه، چگونه دشمنی علی(ع)در دلش جا کرده که حاضر است از رنج دیدن خلافت علی(ع)بمیرد.
دعای مستجابی بود فورا سنگی از آسمان آمد و بر سرش خورد و از پائینش خارج شد و به جهنم واصل گردید.
این آیات شریف نازل گردید که درخواست عذاب کرد سائلی به عذاب واقع شونده، برای کافران پیشگیری از آن نیست.... [1] .
به ساقی گو زجا خیز و به روی ما گشا در را
نما سرمست مستان می ساقی کوثر را
بده خُم خُم تو از خمخانه بزم غدیر خم
که جان تازه بخشد عاشقان عشق حیدر را
پیمبر چون رسید اندر غدیر خم به امر حق
برای خواندن خطبه، به پا بنمود منبر را
پس آن گه خطبه‌ای غرّا بیان فرمود آن حضرت
رساندی بر خلایق سر به سر پیغام داور را
کمربند علی(ع) بگرفت و گفتا یاعلی(ع) آن دم
به کند از جا علی(ع) را آن که کندی باب خیبر را
بگفتا این علی(ع) باشد وصی و جانشین من
مبادا هیچ کس بیرون نهد از امر او، سر را
پس آنکه وال من والا بگفت و عاد من عاداه
نگه دارید پاس حرمت دین پیمبر را
عبادت بی‌ولای او قبول حق نمی‌باشد
بباید با ولای او عبادت کرد داور را