امام علی علیه السلام رسیدگی به محرومان را تنها با دستورالعمل و فرمان انجام نمی‌داد، بلکه شخصاً به رفع مشکلات مردم می‌پرداخت.
نان و خرما را درون زنبیل می‌گذاشت و با دوش مبارک حمل می‌کرد و به فقراء می‌رساند
اصحاب و یاران می‌گفتند:
یا اَمیرالْمُؤمِنینْ، نَحْنُ نَحْمِلَهُ
«یا امیرالمؤمنین علیه السلام ما این بار را بر می‌داریم.»
حضرت پاسخ می‌داد که:
رَبُّ الْعَیالِ اَحَقُّ بِحَمْلِهِ
«رهبر امّت سزاوارتر است که بردارد» [1] .