مؤمنی شیطان را در وسط دریا دید که سرش را رو به آسمان گرفته و می‌گفت: خداوندا (به حقّ آقا امیرالمؤمنین علی(ع)) مرا عذاب مکن.
مرد مؤمن به شیطان گفت: آیا تو هم دست به دامان ولایت امیرالمؤمنین علی(ع)شده‌ای؟
شیطان گفت: شش هزار سال قبل از اینکه حضرت آدم خلق شود من در عالم اعلا و در میان ملائکه بودم. اطلاعات زیادی در رابطه با علی(ع)دارم که شما نمی‌دانید. و تا آنجا که اطلاع دارم بعد از رسول خدا (ص) کسی مقربتر و عزیزتر و گرامی‌تر و آبرومندتر از علی(ع)نزد خداوند متعال نیست. و می‌دانم که هرکس خداوند را به حق امیرالمؤمنین علی(ع)قسم بدهد، خداوند او را می‌آمرزد از این رو من هم خدا را به خورشید ولایت قسم می‌دهم.
مرد گفت: ای ابلیس تو معلِّم فرشتگان بوده‌ای و علم زیادی داری مرا نصیحت کن.
شیطان گفت: یک جمله برای دنیا و یک جمله برای آخرتت می‌گویم اگر می‌خواهی که زندگی به تو خوش بگذرد قناعت پیشه کن و اگر قانع باشی، حتی اگر غذایت نان خشک باشد به تو خوش می‌گذرد و آرام و آسوده زندگی می‌کنی.
امّا اگر حرص بزنی و ثروت جمع کنی و به خواست خداوند راضی نباشی هیچوقت در دنیا خوشبخت نمی‌شوی.
اما یک پند نیز برای آخرتت بگویم برای ساعت مرگ، سرازیری قبر، سر از قبر در آوردن، ماندن در برزخ، صحرای محشر، صراط و میزان همه جا محبت و ولایت آقا علی(ع)را ذخیره داشته باش اگر تکیه‌ات به پیشوای مؤمنان باشد امنیت خواهی داشت.
مرد مؤمن شیعه نزد امام جعفر صادق (ع) رفت و ماجرا را برای حضرت تعریف کرد.
حضرت فرمود چنگ زدن شیطان به ولایت و محبّت حضرت علی(ع)به زبان است و از صمیم قلب نیست بنابراین ابلیس بهره‌ای از این سخنان نمی‌برد. اگر او واقعا و از صمیم قلب به آقا امیرالمؤمنین علی(ع)پناه می‌برد، از عذاب الهی نجات می‌یافت.
سحری بخواب دیدم شه کشور صفا را
برخش نظاره کردم مه خوب دلربا را
به ادب زبان گشودم بسرودم این نوا را
علی(ع) ای هُمای رحمت تو چه آیتی خدا را
که به ما سوی فکندی همه سایه هما را
صنمی که تُرک چشمش ز کفم ربوده آئین
زده مُهر مهر خود را بقلوب اهل تمکین
بشتاب موسی دل تو بطور سینه منشین
دل اگر خدا شناسی همه در رُخ علی(ع) بین
ز علی(ع) شناختم من بخدا قسم خدا را
همه دم بر این امیدم که مرا ز در نراند
گرم از درش براند کس دیگرم نخواند
غم و درد عاشقان را بجز از علی(ع) که داند
بخدا که در دو عالم اثر از فنا نماند
چو علی(ع) گرفته باشد سرچشمه بقا را
منبع : کرامات العلویه، علی(ع) میر خلف زاده، نشر مهدی یار