سرباز برای که می‌جنگد؟
برای پروردگار.
بنابراین باید هستی خود را در اختیار پروردگار بگذارد و بی هیچ واهمه‌ای پیشروی کند. سرباز در قبال تحقق یا عدم تحقق اهداف جنگ مسئولیتی بر عهده ندارد.
اما در گفتار زیر توجه سربازان را به هفت اندرز جلب می‌کند، که گرچه به ظاهر امور جزئی هستند، اما در نیرو رزمی سربازان بسیار موثرند.
امام می‌فرماید:
نزول الجبال و لا تزل، و عض علی ناجذک، اعر الله جمجمتک، تد فی الارض قدمک، ارم ببصرک اقصی القوم، و عض بصرک، و اعلم ان النصر من عند الله سبحانه.
«1- اگر کوهها نیز پراکنده شوند، تو پابرجا باش. (مهم نیست که دیگران پایداری کنند یا نه)
2- دندانها را بر هم بفشار (که روحیه رزمی را دو چندان می‌کند).
3- کاسه‌ی سر را به خداوند واگذار (خود را برای ایثار آماده کن).
4- پای بر زمین استوار کن.
5- به آخرین صف دشمن چشم بدوز (تا بتوانی دشمن را تا آخرین نفر نابود کنی).
6- هیبت دشمن را از نظر دور کن.
7- و بدان که پیروزی از جانب خدای سبحان است.» [1] .