روزی که قلعه خیبر را فتح کردم و دروازه آن را گشودم، رسول خدا (ص) به من فرمود:
اگر خوف آن نبود که گروهی از امت من، مطلبی را که مسیحیان درباره حضرت مسیح گفته‌اند، درباره تو نیز بگویند، در حق تو مخنی می‌گفتم که از جایی عبور نمی‌کردی، مگر اینکه خاک زیر پای تو را برای تبرک ب می‌گرفتند و از باقیمانده آب وضو و طهارت استشفا می‌نمودند.
اما برای تو همین افتخار بس، که تو از منی و من از توام تو میراث بَر من هستی و من نیز از تو، ارث می‌برم. مقام و منزلت تو نزد من همچون هارون نسبت به موسی است، جز اینکه رشته نیوت پس از من بریده است. تو آن کسی هستی که دیون مرا ادا خواهی کرد و بر سنت و شیوه من (با منافقان) به پیکارپردازی و در روز واپسین از همگان به من نزدیکتر خواهی بود.
قال علی (ع): قال لی رسول الله (ص) یوم فتحت خیبر: لو لا ان تقول فیک طوائف من امتی ما قالت النصاری فی عیسی بن مریم، لقلت الیوم فیک مقالا لاتمر علی ملا من المسلمین لا اخذوا من تراب رجلیک و فضل طهورک یستشفون به و لکن حسبک ان تکون منی و انا منک ترثنی و ارثک و انت منی بمنزله هارون و موسی الا انه لانبی بعدی.... [1] .