از منطقه فرمانداری «قرظة بن کعب» گروهی خدمت امام علی‌علیه السلام رسیدند و گفتند:
در سرزمین ما رودخانه بزرگی بود که در طول زمان نابود شد، وهم اکنون پر از شن ولایه هاست، اگر بازسازی ولایروبی شود کشاورزی مارونق می‌گیرد.
و از حضرت امیرالمؤمنین‌علیه السلام خواستند، دستور دهد که فرماندار شهر، مردم آن سامان رابه کار اجباری وادار کند تاهمه مردم آن سرزمین، رودخانه را بحال اول برگردانند.
امام علی‌علیه السلام با پیشنهاد لایروبی رودخانه موافقت فرمود،
امّا بیگاری مردم را نپذیرفت
و طی نامه‌ای از فرماندارش خواست تا رودخانه را احیاء کند، امّا:
- کسی رابه کار اجباری وادار نسازد.
- از مردم بیگاری نکشد، بلکه هرکس علاقه دارد با اختیار خود کمک کند.
- هرکس دوست دارد کار کند، و مزد مناسب بگیرد.
و البتّه پس از احیاء رودخانه کسانی در آن سهم بیشتری دارند که در احیاء آن کار وتلاش بیشتری کردند. [1] .
که در این دستورالعمل دو اصل أساسی نهفته است:
اوّل - حق آزادی کار
دوّم - اختصاص منافع به آنانکه کار کردند وتلاش نمودند
که از نظر روانشناسی کار، با این شیوه انسانی مردم بیشتری رامی‌توان آگاهانه به کار گماشت.