آن روز که این آیه نازل شد:
خدا می‌خواهد فقط آلودگی را از شما خاندان (پیامبر) بزداید و شما را پاک و پاکیزه گرداند. [1] .
رسول خدا(ص) من و فاطمه و حسن و حسین را در میان عبایی جمع کرده بود و آنها را گرد خو نشانده بود. در آن جمع جز این پنج تن، احدی حضور نداشت. رسول گرامی همانجا دست به نیایش برداشت و گفت:
پروردگارا! عزیزان من و خویشان و نزدیکان منند، پس آنان را زا هر رجس و پلیدی دور گردان و آنان را در نهایت پاکی و طهارت قرار ده.
ام سلمه (همسر رسول خدا(ص) که حاضر بود و می‌شنید، نزدی آمد) از حضرت پرسید: آیا من هم جزو این جمع هستم؟
حضرت فرمود: تو بر خیر و نیکی هستی، اما آیه شریفه مشمول تو نیست، بلکه فقط من و برادرم علی و فاطمه و حسن و حسین، مصداق آیه هستیم و جز ما نه فرزند دیگر که از نسل حسین زاده شوند در شمار اهل البیت خواهند بود.
قال علی (ع):... اتعلمون ان الله تبارک و تعالی انزل فی کتابه (انما یدید الله لیذهب عنکم الرجس اهل البیت و یطهر کم تطیهرا) فجمعنی رسول الله (ص) و فاطمه و الحسن و الحسین فی کسا و قال: اللهم هولاء احبتی و عترتی و حامتی و اهل بیتی فاذهب عنهم الجس و طهرهم تطهیرا فقالت ام سلمه: و انا؟ فقال: انک الی خیر و انما انزلت فی و فی اخی علی و ابنتی فاطمه و ابنی الحسن و الحسین صلوا الله علیهم خاصه لیس معنا غیرنا و فی تسعه من ولد الحسین من بعدی.... [2] .