جبرئیل، فرشته وحی، در اوقات معینی بر رسول خدا(ص) فرود می‌آمد و از وی دیدار می‌نمود... در روزهای بیماری، این دیدار تا دو نوبت در شبانه روز هم می‌رسید.
در یکی از این دیدارها بو که من، حضور جبرئیل را در محضر شریف رسول خدا(ص)احساس نمودم.
پیامبر خدا(ص) به جز من از همه کسانی که آنجا بودند، خواست که منزل را ترک گویند. و چون منزل از جمعیت خالی شد، گفتگوی او و جبرئیل به شرح زیر آغاز شد:جبرئیل: ای محمد! خدایت سلام رسانده و از تو احوالپرسی و دلجویی کرده است- هر چند او خود بر احوال بندگان آگاهتر است!
پیغمبر(ص): نشانه‌های مرگ را در خود می‌بینم.
جبرئیل: مژده باد بر تو! (زود است که) اراده خداوندی در حق تو به منتهای کرامت و بزرگواری رسد و زمان وصل و لقای او فراهم آید.
پیغمبر(ص): (لحظاتی پیش) فرشته مرگ آمده بود و اجازه ورود خواست، به او خوش آمد گفتم و داخل شد. از او مهلتی خواستم تا آمدن تو کارش را به تاءخیر اندازد.جبرئیل: ای محمد! پروردگارت به دیدار تو بسی مشتاق است تاکنون سابقه نداشته است که فرشته مرگ از کسی رخصت گرفته باشد و پس از تو نیز از احدی اجازه نخواهد گرفت.
پیغمبر(ص): جبرئیل! تو نزد من بمان، و تا آمدن او (فرشته مرگ) مرا تنها مگذار.
قال علی (ع):... فان جبرئیل نیزل علی النبی فی مرضه الذی قبض فیه فی کل یوم و فی کل لیله....
... انه نزل علیه فی الوقت الذی کان ینزل فیه فعرفنا حسه فقال علی فیخرج من کان فی البیت غیری. فقال له جبرئیل: یا محمد! ان ربک یقرئک‌السلام و یسالک و هو اعلم بک کیف تجدک؟ فقال له انبی اجدنی میتا، قال له جبرئیل: یا محمد! ابشر فان الله انما اراد ان یبلغک بما تجد ما اعدلک من الکرامه.قال له النبی: ان ملک الموت استاذن علی فاذنت له فدخل و اسبیظرته مجیئک.فقال له یا محمد! ان ربک الیک مشتاق. فما استاذن ملک الموت علی احد قبلک و لایستاذن علی احد بعدک. فقال النبی: لاتبرح یا جبرئیل حتی یعود.... [1] .