امام علیه السلام به فرقه خوارج آزادی کامل داده بود و با نرمش، به ایشان فرمود:
شما سه حق به گردن ما دارید که آنرا رعایت خواهیم کرد:
1- شما می‌توانید نماز خود را در مسجد ما آزادانه به جا آورید.
2- ما حقوق شما را از بیت‌المال و غنیمتی که در کسب آن با ما شرکت داشته‌اید قطع نمی‌کنیم.
3- مادامی که به جنگ ما با قیام نکرده‌اید با شما نمی‌جنگیم. [1] .
امام علیه السلام از آغاز مخالفت آنان تا زمانی که به حرکت مسلّحانه دست نزده بودند چنین رفتاری با ایشان داشت و به جرئت می‌توان گفت که اعطاء آزادی تا این حد به مخالفان حکومت، در جهان بی سابقه است، و همین سبب شد که خوارج از این آزادی سوء استفاده کرده و دشمنی خود را از حدّ گذراندند،
گاهی به ساحت مقدّس امام علیه السلام جسارت می‌کردند و ناسزا می‌گفتند که امام با بزرگواری به آنها پاسخ می‌داد.
تا آنجا که خوارج تصمیم گرفتند برای جنگ با امام علیه السلام آماده شوند،
آنها عبداللَّه بن وهب راسبی که مردی به ظاهر زاهد و متعبّد بود را بر خود گماشتند.
و او مرد بسیار متعصّبی بود، آنها معتقد بودند که پس از شکست دادن علی علیه السلام کار خلافت را به شورا می‌گذاریم و بیعت برای کسی جائز نیست،
بیعت مخصوص ذات ذوالجلال است، و شعار ما «امر به معروف و نهی از منکر» است. [2] .