روزی ابودرداء و ابوامامه باهلی به معاویه گفتند:
چرا با علی به ستیز برخواستی؟
به خدا سوگند اسلام او از تو بهتر و او به خلافت سزاوارتر و به پیغمبر صلی الله علیه وآله وسلم نزدیک‌تر است.
معاویه گفت:
به خونخواهی عثمان با او می‌جنگم و در حقیقت او کشندگان عثمان را پناه داده است.
به او بگوئید: اگر قاتلان عثمان را به ما تحویل دهد من نخستین کسی هستم از اهالی شام که با او بیعت خواهم کرد.
این دو نفر به امید سازش به حضور علی علیه السلام شتافتند و تقاضای معاویه را به آن حضرت رساندند.
امام علیه السلام آن دو نفر را به طرف صفوف لشگریان خود متوجّه ساخت و فرمود:
کشندگان عثمان همان ها هستند که می‌بینید.
ناگاه بیش از بیست هزار نفر سلحشور آهن پوشی که فقط چشمانشان دیده می‌شد (همچو صدای رعد) خطاب به آن دو نفر فریاد زدند همه ما کشندگان خلیفه سوم هستیم.
آن دو نفر به لشگرگاه معاویه بازگشتند.
ابن قتیبه دینوری می‌نویسد:
ابوهریره و ابوالدرداء که در جریان صفین در حمص [1] بودند، پیش معاویه آمدند و او را نصیحت نمودند که چرا با علی علیه السلام به نزاع برخاستی، او به این امر (خلافت) به تو سزاوارتر است و از خدمات و سوابق درخشان آن حضرت با او سخن گفتند،
تا معاویه گفت:
به این جهت با او می‌جنگم که کشندگان عثمان را به ما تسلیم نماید.
سپس هر دوی آنها از طرف معاویه به حضور علی علیه السلام آمدند و گفتند معاویه می‌گوید قاتلان خلیفه سوم را به وی تحویل دهید اگر بعد از این کار باز او با شما بجنگد در این صورت ما با تو همراه خواهیم بود.
امام علیه السلام فرمود: آیا شما کشندگان عثمان را می‌شناسید؟
گفتند: آری
امام علی علیه السلام فرمود: بروید آنها را دستگیر کنید.
آنها آمدند پیش محمد بن ابی بکر و عمّار یاسر و مالک اشتر و گفتند که شما سه نفر از کشندگان خلیفه سوم هستید و ما مأموریم که شما را دستگیر کنیم.
وقتی مردم از جریان آگاه شدند متجاوز از ده هزار نفر آماده شدند و گفتند:
قاتلان خلیفه سوّم ما هستیم.
آن دو نفر چون با آن جمعیت انبوه مواجه شدند، گفتند:
ما مسئله را مشکل و غیر قابل علاج یافتیم، پس به سوی معاویه برگشتند و دوباره عازم «حمص» شدند. [2] .
معاویه می‌دانست که کشندگان خلیفه سوم یکی دو نفر و آنهم شناخته شده نبودند، که امام علیه السلام هم آنها را دست بسته به معاویه تحویل دهد.
معاویه می‌دانست که این کار غیرممکن است، امّا به عنوان بهانه‌ای آنرا دستاویز خود قرار داده بود.
که اینگونه نیرنگبازی‌ها تنها در مردم ناآگاه شام تأثیر می‌گذاشت.